από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Η Αλεξία βρέθηκε στην επικαιρότητα γιατί αναδείχτηκε η πρώτη των πρώτων στις Πανελλαδικές Εξετάσεις με 19.728 μόρια, που αντιστοιχεί στο 98.75 % της βαθμολογίας. Ο χαμηλότερος βαθμός της ήταν 19,2 στη Νεοελληνική Γλώσσα, ενώ στα υπόλοιπα 5 μαθήματα πήρε 19,5. Γνώρισα την Αλεξία πριν από χρόνια και θέλω να τη συγχαρώ για την επίδοσή της. Το κορίτσι αυτό βρέθηκε στην επικαιρότητα τόσο για την επιτυχία του όσο και για την απόφασή του να σπουδάσει στη Γερμανία. Η ίδια αιτιολόγησε την απόφασή της με την ακόλουθη δήλωση στην Καθημερινή της 28/6/2013: «Εως πέρυσι έλεγα να μείνω στην Ελλάδα, να το παλέψω εδώ. Αλλά ας μη συνδέσουμε την επιλογή μου να σπουδάσω στο εξωτερικό μόνο με την οικονομική κρίση στη χώρα μας και τις δυσκολίες που υπάρχουν για τους νέους. Νομίζω ότι η απόφασή μου ερμηνεύεται καλύτερα από τη διάθεση που έχουμε όλοι για αλλαγή. Οι σπουδές στο εξωτερικό είναι μία φάση της ζωής. Από την άλλη, όλοι είμαστε πλέον πολίτες του κόσμου, πολίτες της Ευρώπης». Με την πολύ ώριμη αυτή δήλωση θα μπορούσε το θέμα να έχει λήξει εδώ. Ελα όμως που από το σημείο αυτό ξεκίνησαν τα κροκοδείλια δάκρυα και δούλεψε η κρεατομηχανή των ΜΜΕ.
Μια αναζήτηση στο Google με θέμα «Αλεξία Παπαϊωάννου» θα σας δώσει μια ανάγλυφη εικόνα για τον τρόπο που παρουσιάστηκε η απόφασή της να φύγει στο εξωτερικό. Παραθέτω μερικούς ενδεικτικούς τίτλους: «Η Ελλάδα “στεγνώνει” από τα καλύτερα μυαλά της», «“Κουνάει μαντίλι” η πρώτη των πρώτων στις Πανελλήνιες!» και «Πανηγυρίζουν οι Γερμανοί: οι καλύτεροι της Ελλάδας επιλέγουν Γερμανία». Ακόμα, ένα δημοσίευμα του γερμανικού «Der Spiegel» για την Αλεξία πυροδότησε τα εθνικά αντανακλαστικά μας και ουσιαστικά τα ΜΜΕ «ξέσπασαν» για την απόφασή της να σπουδάσει στη Γερμανία.
Καιρός να αφήσουμε την υποκρισία. Καλά κάνει και πάει στο εξωτερικό να σπουδάσει. Εκεί είναι βέβαιο ότι θα σπουδάσει. Εδώ όμως θα μπορούσε να αφοσιωθεί στις σπουδές της; Από αυτά που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα του τόπου μας, τα οποία πληροφορούμεθα από τον Τύπο, αποδεικνύουν ότι οι σπουδές είναι παράπλευρη δραστηριότητα στα ΑΕΙ. Ξέρετε, το χειρότερο είναι ότι τα έχουμε τόσο συνηθίσει, που δεν μας κάνουν πια εντύπωση.
Ας ξεκινήσουμε από το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ΑΕΙ. Ο νόμος Διαμαντοπούλου ψηφίστηκε στην ελληνική Βουλή με μεγάλη συναίνεση και πλειοψηφία. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά έχει αρχίσει να ξηλώνεται με προοπτική την κατάργηση του ή την επιλεκτική εφαρμογή του.
Στις 2 Ιουλίου 2013, πενήντα περίπου φοιτητές (το «περίπου» αναφέρεται τόσο στο πενήντα όσο και στο φοιτητές) εμπόδισαν τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ιδρύματος (Σ.Ι.) του Πανεπιστημίου Αθηνών, το οποίο επρόκειτο να συζητήσει σημαντικά θέματα. Σε αρωγή των φοιτητών προσέτρεξαν και 6 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Το Σ.Ι. ζήτησε τη βοήθεια της αστυνομίας και προκλήθηκαν περιορισμένα επεισόδια. Από το επεισόδιο αυτό αξίζει να αναφέρουμε μόνο τη δήλωση του πρύτανη (ή μήπως είναι ταυτόχρονα πρόεδρος των αριστερών φοιτητών) Θεοδόση Πελεγρίνη, ο οποίος ήταν παρών στη συνεδρίαση: «Εγώ δεν κάλεσα την αστυνομία ούτε και προτίθεμαι να πράξω κάτι τέτοιο σε ανάλογη περίπτωση». Ιδού, λοιπόν, γιατί φεύγει η Αλεξία. Θέλει να πάει σε πανεπιστήμιο όπου η διοίκηση συνεδριάζει όπου και όποτε θέλει και όχι σε πανεπιστήμιο όπου οι συνεδριάσεις απαιτούν την έγκριση των αριστερών φοιτητών.
Από την Καθημερινή της 18/6/2013 και το ρεπορτάζ του Απόστολου Λακασά αντιγράφω το ακόλουθο περιστατικό: «Σε νέο επεισόδιο στον αγώνα κατά των Σ.Ι. πρωταγωνίστησε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόσης Πελεγρίνης. Ο πρύτανης αρνήθηκε να φιλοξενήσει σε εντευκτήριο του ΑΕΙ πανεπιστημιακούς του ΕΜΠ, προκαλώντας την οξύτατη αντίδραση του προέδρου του Συμβουλίου του ΕΜΠ Μιχάλη Τριανταφύλλου, καθηγητή στο MIT των ΗΠΑ. Είχαν προηγηθεί οι διαμαρτυρίες προς το Σ.Ι. ομάδας 20 αριστεριστών φοιτητών του ΕΜΠ. Ο κ. Πελεγρίνης, όταν άκουσε τις κραυγές των διαμαρτυρόμενων, επέλεξε να ταχθεί υπέρ των αγνώστων και όχι με τους πανεπιστημιακούς του ΕΜΠ. Ο κ. Τριανταφύλλου, εξοργισμένος από τη στάση του Πελεγρίνη, αποχώρησε». Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα το έχετε διαβάσει, αλλά σε σχέση με όλα τα άλλα που διαβάζουμε αυτό μας φάνηκε σαν πταίσμα. Οι λεπτομέρειες του ρεπορτάζ είναι πραγματικά απίστευτες. Οταν ένας πρύτανης υποκύπτει στην πίεση 20 αριστεριστών φοιτητών και ουσιαστικά διώχνει όλους τους πανεπιστημιακούς του ΕΜΠ, μπορείτε εσείς να φαντασθείτε τι σόι εκπαίδευση μπορεί να παρέχει αυτό το Ιδρυμα με αυτήν τη διοίκηση; Ιδού γιατί φεύγει η Αλεξία. Θέλει να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο, όπου οι φοιτητές σέβονται τους καθηγητές και όχι σε πανεπιστήμιο όπου οι καθηγητές φοβούνται τους φοιτητές.
Πάμε σε άλλο πρόσφατο (27/3/2013) περιστατικό, όπως περιγράφεται στην ιστοσελίδα του Mega: επίθεση από φοιτητές του τμήματος Χημείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης δέχτηκε ο καθηγητής Δημήτρης Κεσίσογλου μέσα στο αμφιθέατρο, κατά την οποία τον προπηλάκισαν αρπάζοντάς του μάλιστα από τα χέρια τη λίστα με τις παρουσίες.
Σχετικό βίντεο από την επίθεση κατεγράφη, μάλιστα, από κινητό τηλέφωνο. «Με στρίμωξαν στη γωνία και μου γύρισαν το χέρι για να αποσπάσουν τις καταστάσεις», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, που καταγγέλλει ότι οι φοιτητές ανήκουν στην παράταξη «Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση». Ο κ. Κεσίσογλου υποστηρίζει ότι τέτοιες επιθέσεις είναι συχνό φαινόμενο τα τελευταία δυόμισι χρόνια, ενώ τις αποδίδει στη διαφωνία ορισμένων με το σύστημα που εφαρμόζει, βάσει του οποίου έχουν πλεονέκτημα στις εξετάσεις οι φοιτητές που παρακολουθούν τακτικά τα μαθήματα. Την ίδια ώρα, ωστόσο, επίθεση από τους ίδιους φοιτητές καταγγέλλει ότι δέχτηκε και ο πρόεδρος του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, τον οποίο κράτησαν όμηρο στο γραφείο του και αφήνει σαφείς αιχμές για τη στάση των πρυτανικών Αρχών. «Συμμορίες συμφερόντων είναι αυτές που λυμαίνονται με αυτόν τον τρόπο τα πανεπιστήμια, αλλά δυστυχώς όμως υποστηρίζονται από ανθρώπους εδώ μέσα», επισημαίνει ο Ανδρέας Γιαννακουδάκης. Και στο περιστατικό αυτό οι φοιτητές καθορίζουν αν πρέπει ο καθηγητής να κρατάει παρουσίες ή όχι. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχουν τη στήριξη των πρυτανικών Αρχών. Ιδού γιατί φεύγει η Αλεξία. Θέλει να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο, όπου οι καθηγητές παίρνουν παρουσίες στα μαθήματα και όχι σε πανεπιστήμιο όπου οι φοιτητές σκίζουν τα παρουσιολόγια.
Από το Βήμα της 7ης Ιουλίου 2013 και το ρεπορτάζ της Μάρνυ Παπαματθαίου αντιγράφω τις δηλώσεις ενός διαπρεπούς οικονομολόγου, ο οποίος πριν από 20 χρόνια διάλεξε την ξενιτιά και ουσιαστικά επικροτεί την απόφαση της Αλεξίας να φύγει στο εξωτερικό με τα ακόλουθα λόγια: «... Είχα τρεις εβδομάδες να αποφασίσω αν θα έμενα στην Ελλάδα ή αν θα έφευγα. Χρειάστηκε λιγότερο από μία εβδομάδα. Με το που μπήκα, με πλησίασαν εκπρόσωποι των κομμάτων για να γραφτώ στη ΔΑΠ, στην ΠΑΣΚ, στην ΚΝΕ. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί χρειαζόταν κάνεις να γραφτεί σε κόμματα για να μπορέσει να πάρει πιο γρήγορα τις σημειώσεις -τουλάχιστον έτσι μας υπόσχονταν, δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Αυτός ο κομματισμός με αηδίασε». Ιδού γιατί φεύγει η Αλεξία. Για να μην αηδιάζει με τις παρεμβάσεις των κομματικών παρατάξεων στις σπουδές της.
Τέλος, παρά τις αναζητήσεις που έκανα, δεν μπόρεσα να βρω κάποια ελληνική πρόταση για υποτροφία στην Αλεξία. Η μόνη πρόταση που υπάρχει είναι από τη Γερμανία και αυτήν αποδέχτηκε η Αλεξία. Ιδού γιατί φεύγει η Αλεξία. Γιατί στη Γερμανία εκτίμησαν έμπρακτα τις δυνατότητές της και εφαρμόζουν αυτό που λένε οι Αμερικάνοι: «Τhey put their money, where their mouth is».
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου