Το μέλλον της χώρας μας εξαρτάται από την Παιδεία!..

γράφει ο

Αθανάσιος Δέμος

εφημ.πρωινός λόγος

Πριν λίγα χρόνια ο ΟΟΣΑ πραγματοποίησε μια έρευνα για τα Ελληνόπουλα. Η έρευνα αυτή αποκάλυψε ότι αυτά είναι από τα τελευταία στην Ευρώπη στην δυνατότητα δημιουργίας λόγου και σκέψης. Αυτό, φυσικά, οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν άγνοια λεξιλογίου και ετυμολογίας. Στη σημερινή γλωσσική ανεπάρκεια φθάσαμε μετά την απομάκρυνσή μας από τις αξίες, που καθόριζαν ο,τιδήποτε το ελληνικό.
Και ήταν πολύ φυσικό και εύλογο. Όταν οι επίσημοι φιλόλογοι και γλωσσολόγοι και ιστορικοί, αντί να παίξουν τον ρόλο του Λεωνίδα, έπαιξαν τον ρόλο του Εφιάλτη, ήταν βέβαιο ότι οι Θερμοπύλες θα έπεφταν.
Πριν από τον ΟΟΣΑ είχε διαπιστώσει κάτι ανάλογο και ο Ελληνιστής Ελληνο-Ιταλός Μάριο Βίττι, Καθηγητής της Νεοελληνικής γλώσσας σε Πανεπιστήμιο της Ιταλίας. Ο Μ. Βίττι εδήλωσε σε αθηναϊκή εφημερίδα, δυστυχώς για μας: «Βλέπω στα Ελληνόπουλα που έρχονται να σπουδάσουν στην Ιταλία μια αισθητή άγνοια στην ελληνική γλώσσα, ακόμη και σε σχέση με τους Ιταλούς νέους. Και αυτό είναι κάτι που τους εμποδίζει να φθάσουν στο ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου οι περισσότεροι νέοι έχουν κλασικές γνώσεις». Οι Έλληνες σπουδαστές έχουν αισθητή άγνοια της ελληνικής γλώσσας σε σχέση με τους Ιταλούς νέους!!! Ελλάς το μεγαλείο σου...
Τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα της οικτρής γλωσσικής κατάστασης που διαμορφώθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ξεκινάει από το δημοτικό σχολείο, στο οποίο, λόγω των συνεχών παρεμβάσεων - «απλοποιήσεων» στη διδασκαλία της ελληνικής δημιούργησαν ένα έκτρωμα, που κατ’ επίφαση ονομάζεται δημοτική.
Τελευταία έχουμε απίστευτες αλλαγές. Η γραμματική που διδάσκονταν επί αιώνες άλλαξε μορφή: Το νέο σχολικό εγχειρίδιο διδάσκει τους μικρούς μαθητές ότι τα φωνήεντα είναι μόνον πέντε και τα σύμφωνα δεκαοχτώ. Και αυτό γιατί τα γράμματα η, υ, ω, ξ και ψ εξοβελίστηκαν από το γνωστό μας μέχρι σήμερα ελληνικό αλφάβητο. Σε αντιστάθμισμα προστέθηκαν τα γκ, μπ και ντ. Αυτά τα τρία τελευταία προετοιμάζουν το έδαφος για τα λατινικά g, b και d. Είναι οι πρόδρομοι των τριών αυτών λατινικών γραμμάτων. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τη γλωσσική σύγχυση των μαθητών.

Αν συνδυαστεί αυτό και με τα σημερινά κείμενα των Νέων Ελληνικών Δημοτικού και Γυμνασίου που διδάσκονται στα σχολεία δεν είναι δύσκολο το συμπέρασμα ότι «μόρφωση του Έλληνος ανθρώπου δεν υπάρχει». Και πώς να υπάρχει όταν βλέπεις κείμενα που γκρεμίζουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας, καλλιεργούν το πρότυπο του απάτριδος καταναλωτή, απαξιώνουν ιδανικά και ήρωες και τελικά ενισχύουν την ήδη προϊούσα κατάθλιψη.
Διάβασα σε ένα περιοδικό μια παραστατική εικόνα για τη γλώσσα: Μοιάζει η γλώσσα για κάποιους σαν να είναι μια πελώρια αχανής αίθουσα, όπου ακριβώς λόγω του απέραντου μεγέθους της έχει διάφορους κίονες (πυλώνες), οι οποίοι κρατούν τα επάνω πατώματα. Για να την κάνουμε λοιπόν πιο χρηστική και να μπορούμε να χορεύουμε χωρίς να μας κρύβουν τη θέα ή να μας ενοχλούν οι κίονες αυτοί, αρχίσαμε σιγά-σιγά να τους αποκόπτουμε ένα-ένα. Οι κίονες αυτοί όμως είχαν ονόματα: Ιστορική ορθογραφία, ιστορική γραμματική, πολυτονικό, προθέσεις, κ.λπ. Μόλις, λοιπόν, κόψαμε αυτούς τους κίονες άρχισαν οι πρώτες ρωγμές και σιγά-σιγά με τον πρώτο σεισμό το γλωσσικό μας οικοδόμημα άρχισε να καταρρέει.
Ζούμε σε μια εποχή όπου σύμπασα η ανθρωπότητα περνάει κρίση θεσμών. Αυτή η κρίση έχει επηρεάσει περισσότερο απ’ όλους την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έχουν πληγεί χάριν της παγκοσμιοποίησης βασικοί τομείς, όπως η ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα και κυρίως η γλώσσα... Μια γλώσσα μοναδική που γονιμοποίησε σχεδόν όλες τις γλώσσες του κόσμου, κυρίως τις ευρωπαϊκές.

Αποτελεί κοινό τόπο ότι η φθίνουσα πορεία της γλώσσας μας ξεκίνησε το 1976 με την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών από το πρωτότυπο και συνεχίστηκε το 1982 με την θεσμοθέτηση του μονοτονικού συστήματος γραφής. Επακόλουθο αυτών ήταν η υποβάθμιση της διδασκαλίας της Γραμματικής, του Συντακτικού, της Ετυμολογίας, του ορθού τονισμού των λέξεων.
Η αποκοπή της Νεοελληνικής από τις ρίζες της, τα Αρχαία Ελληνικά, την ανεξάντλητη αυτή πηγή αντλήσεως λέξεων, οδήγησε στην σημερινή λεξιπενία και αδυναμία εκφράσεως των νέων και όχι μόνον.
Ο σοφός Ακαδημαϊκός Κων. Τσάτσος, αντίθετος με τις αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, στο βιβλίο του «Παιδεία και Γλώσσα», έγραφε: «Οι Γλώσσες δεν νομοθετούνται!». Άλλωστε, σύμφωνα με κορυφαίους γλωσσολόγους, η Ελληνική Γλώσσα από τους Ομηρικούς χρόνους μέχρι σήμερα, αποτελεί ένα αλληλοσυμπληρούμενο και διαχρονικά εξελισσόμενο με την δική του δυναμική σύνολο».
Τελικά, η γλώσσα μας αργοπεθαίνει, της λείπει το οξυγόνο και μόνον όποιοι γνωρίζουν αρχαία ελληνικά μπορούν να χρησιμοποιούν σωστά την Νεοελληνική Δημοτική.
Αλλά, το μέλλον της χώρας εξαρτάται από την Παιδεία. Στα τέλη του 19ου αιώνα, μετά την ένωση της Γερμανίας ο «Σιδηρούς αρχικαγκελάριος» της Γερμανίας Βίσμαρκ (1815-1898) διέταξε να γίνει μία έρευνα για να διαπιστωθεί τι ήταν εκείνο που οδήγησε τους Γερμανούς στη νίκη και την ένωση. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπεύθυνος για την μεγάλη αυτή στιγμή της Γερμανίας, ήταν ο Γερμανός δάσκαλος.
Οι Έλληνες δάσκαλοι και κυρίως η ελληνική παιδεία τον προηγούμενο αιώνα, μπορεί από κάποιους να χαρακτηρίζονταν «αυταρχική», το αποτέλεσμα όμως ήταν εκπληκτικό, διότι οδήγησε στις μεγάλες νίκες του έθνους. Οι σημερινοί δάσκαλοι και καθηγητές, (δηλ. η ηγεσία η συνδικαλιστική) δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στην παιδεία. Αντίθετα, όταν το 2004 το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να αυξήσει τις ώρες διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, η ΟΛΜΕ έβγαλε μια ανακοίνωση – απόφαση με την οποία αντιδρούσε σφόδρα στην απόφαση αυτή.
Δηλαδή, εκείνοι που θα έπρεπε να υποστηρίξουν ένθερμα μια τέτοια απόφαση γίνονται φανατικοί πολέμιοι. Η παγκοσμιοποίηση έχει ισχυρούς υπερασπιστές...
Ανάμεσα στα άλλα επιχειρήματα γράφουν «Το ενδιαφέρον της Πολιτείας πρέπει να στραφεί προς άλλη κατεύθυνση».
Όμως, ποια άλλη κατεύθυνση εκτός της ανθρωπιστικής παιδείας θα μπορούσε να δώσει στην ανθρωπότητα πραγματική παιδεία και Έλληνες ανθρώπους; Διότι ο Βέρνερ Γαίγκερ, ένας από τους σημαντικότερους πνευματικούς εκπροσώπους του ελληνικού πνεύματος, στο τρίτομο έργο του με τον ελληνικό τίτλο «ΠΑΙΔΕΙΑ», έχει δώσει τον ορισμό της Παιδείας λέγοντας ότι «Παιδεία είναι η μόρφωση του Έλληνος Ανθρώπου».
Αλλά, για τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ αυτά είναι ψιλά γράμματα. Το πραγματικό συντεχνιακό τους πρόσωπο αποκαλύπτεται από τα παρακάτω που γράφουν: «...απουσιάζουν εντελώς από το πρόγραμμα σπουδών των σχολείων μας οι κοινωνικές επιστήμες, η περιβαλλοντική εκπαίδευση, η αγωγή υγείας, οι διαφυλικές σχέσεις και πολλά άλλα».
Δηλαδή, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να καλυφθούν οι ώρες με οποιαδήποτε άλλα μαθήματα, αρκεί να μην αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών...
Δυστυχώς, και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο αντέδρασε στην απόφαση αυτή του Υπουργείου. Το αστείο, όμως, είναι ότι πολύ γρήγορα το ίδιο το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο αναίρεσε τον εαυτό του. Πράγματι, σε πανελλήνια έρευνα που διεξήγαγε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας στο Γυμνάσιο (Φεβρουάριος 2007) προέκυψαν αποτελέσματα που είναι πολύ ενδιαφέροντα: Το 79,7% των ερωτηθέντων υποστηρίζει ότι η διδασκαλία του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών από το πρωτότυπο στο Γυμνάσιο βοηθάει τους μαθητές στη σωστότερη χρήση της νέας ελληνικής γλώσσας, όπως επίσης ότι το 94,5% πιστεύει ότι το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας συμβάλλει ουσιαστικά «στην συνειδητοποίηση της διαχρονικότητας της ελληνικής γλώσσας».
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα οι συνδικαλιστές ότι δεν θέλουν τα αρχαία ελληνικά ούτε οι καθηγητές ούτε οι μαθητές, ενώ η επίσημη έρενα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου πανελλήνια δείχνει τα εντελώς αντίθετα.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών δεν ενδιαφέρονται και πολύ για την πραγματική παιδεία. Πόσο διαφορετικά θα ήσαν τα πράγματα, αν έβλεπαν την αλήθεια κατάματα...