μεταφορά από το περιοδικό Πτήση
Στις 24 Ιουνίου 1996 γύρω στις 19.40, σημειώθηκε δυστύχημα με αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας. Ήταν το δεύτερο για φέτος και αφορούσε ένα Τ-2Ε Buckeye, το 160085, της 120 Πτέρυγας Εκπαίδευσης Αέρα. Και οι δύο επιβαίνοντες, ο εκπαιδευτής Υποσμηναγός Ελευθέριος Τσότρας και ο εκπαιδευόμενος Ανθυποσμηναγός Γεώργιος Ρονιώτης, σκοτώθηκαν.
Το αεροσκάφος είχε απογειωθεί από την 120 ΠΕΑ προκειμένου να εκτελέσει άσκηση ναυτιλίας σε χαμηλό ύψος. Λίγο μετά τις 19.30 από το 160085 αναφέρθηκε ότι η άσκηση είχε ολοκληρωθεί και ότι επέστρεφαν για προσγείωση. Επειδή όμως αυτό δεν εμφανιζόταν αλλά και δεν απαντούσε στις κλήσεις του πύργου ελέγχου, σήμανε συναγερμός. Αμέσως απογειώθηκε το ελικόπτερο ΑΒ.205 που εδρεύει στην 120 ΠΕΑ και κατευθύνθηκε προς την περιοχή από όπου είχε αναφέρει τελευταία φορά το 160085. Πολύ σύντομα διαπιστώθηκε ότι το εν λόγω Τ-2Ε είχε πέσει σε
αγροτική περιοχή ανάμεσα στα χωριά Μάλτα και Ανδανία, βόρεια του Μελιγαλά, κοντά στη συμβολή της οδού Καλαμάτας-Κυπαρισσίας με την Καλαμάτας-Μεγαλόπολης. Και οι δύο χειριστές βρέθηκαν να μην έχουν χρησιμοποιήσει τα εκτινασσόμενα καθίσματά τους, πράγμα που δείχνει ότι δεν είχαν τον απαιτούμενο χρόνο αντίδρασης. Αν και ως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει εκδοθεί το επίσημο πόρισμα, εντούτοις όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι σαν αιτία του δυστυχήματος πρέπει να θεωρείται η απώλεια στήριξης του αεροσκάφους. Το μικρό ύψος που πετούσε εκείνη την ώρα το αεροπλάνο δεν έδωσε στους χειριστές τους τη δυνατότητα να αντιδράσουν.
Κάτοικοι της περιοχής αναφέρανε ότι είδαν, ή και άκουσαν, μια έκρηξη στον αέρα. Τα ευρήματα όμως δε δείχνουν ότι η έκρηξη σημειώθηκε στον αέρα αλλά ότι αυτή ήταν αποτέλεσμα της πρόσκρουσης του 160085 στο έδαφος. Πρόκειται για την τρίτη πτώση Τ-2Ε Buckeye κατά την οποία σημειώνεται θάνατος. Η πρώτη έγινε στις 8 Ιουλίου 1977. Την ημέρα εκείνη με το 160073
πετούσε ο Αντισμήναρχος Θεόδωρος Νησωτάκης, διοικητής της 362 Μοίρας Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης, όταν διαπίστωσε μηχανική βλάβη. Αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει ενώ βρισκόταν στην περιοχή του αεροδρομίου της Καλαμάτας. Δυστυχώς δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο. Το δεύτερο δυστύχημα έγινε έξι χρόνια αργότερα. Στις 28 Ιουλίου 1983 ο τριτοετής Ίκαρος Διονύσιος Παναγόπουλος ενώ εκτελούσε με το 160093 άσκηση «touch-and-go», έπεσε από άγνωστη αιτία στο Μεσσηνιακό κόλπο, νοτιοδυτικά του αεροδρομίου της Καλαμάτας.
αγροτική περιοχή ανάμεσα στα χωριά Μάλτα και Ανδανία, βόρεια του Μελιγαλά, κοντά στη συμβολή της οδού Καλαμάτας-Κυπαρισσίας με την Καλαμάτας-Μεγαλόπολης. Και οι δύο χειριστές βρέθηκαν να μην έχουν χρησιμοποιήσει τα εκτινασσόμενα καθίσματά τους, πράγμα που δείχνει ότι δεν είχαν τον απαιτούμενο χρόνο αντίδρασης. Αν και ως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει εκδοθεί το επίσημο πόρισμα, εντούτοις όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι σαν αιτία του δυστυχήματος πρέπει να θεωρείται η απώλεια στήριξης του αεροσκάφους. Το μικρό ύψος που πετούσε εκείνη την ώρα το αεροπλάνο δεν έδωσε στους χειριστές τους τη δυνατότητα να αντιδράσουν.
Κάτοικοι της περιοχής αναφέρανε ότι είδαν, ή και άκουσαν, μια έκρηξη στον αέρα. Τα ευρήματα όμως δε δείχνουν ότι η έκρηξη σημειώθηκε στον αέρα αλλά ότι αυτή ήταν αποτέλεσμα της πρόσκρουσης του 160085 στο έδαφος. Πρόκειται για την τρίτη πτώση Τ-2Ε Buckeye κατά την οποία σημειώνεται θάνατος. Η πρώτη έγινε στις 8 Ιουλίου 1977. Την ημέρα εκείνη με το 160073
πετούσε ο Αντισμήναρχος Θεόδωρος Νησωτάκης, διοικητής της 362 Μοίρας Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης, όταν διαπίστωσε μηχανική βλάβη. Αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει ενώ βρισκόταν στην περιοχή του αεροδρομίου της Καλαμάτας. Δυστυχώς δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο. Το δεύτερο δυστύχημα έγινε έξι χρόνια αργότερα. Στις 28 Ιουλίου 1983 ο τριτοετής Ίκαρος Διονύσιος Παναγόπουλος ενώ εκτελούσε με το 160093 άσκηση «touch-and-go», έπεσε από άγνωστη αιτία στο Μεσσηνιακό κόλπο, νοτιοδυτικά του αεροδρομίου της Καλαμάτας.
πηγή
περιοδικό ΠΤΗΣΗ
Τεύχος 137/ Ιούλιος 1996
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου