Πολλά θα ακουστούν, ιδιαίτερα από τουρκικής πλευράς για την
απώλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020 από την ιαπωνική πρωτεύουσα, το
Τόκιο, παρά το γεγονός ότι τους είχε φιλοξενήσει ξανά το 1964.
Όποιος δεν θέλει να εθελοτυφλεί, θα αντιληφθεί αμέσως ότι το όραμα –
σε επίπεδο μεγαλομανίας – του Τούρκου ισλαμιστή πρωθυπουργού για τη χώρα
του που κορυφώνεται στην επέτειο των 100 ετών από την ίδρυση του
σύγχρονου τουρκικού κράτους το 2023, έχει αρχίσει να τρομάζει πολλούς
και το κόστος της ασέβειας απέναντι στην υπερφίαλη διατάραξη παγκόσμιων ισορροπιών, έχει αρχίσει ήδη να καταβάλλεται, μια διαδικασία που δεν τελειώνει εδώ…
Πολλά μπορούν να έχουν αλλάξει μέχρι το 2020 που θα διεξαχθούν οι
Ολυμπιακοί, τους οποίους ο Ερντογάν ήθελε να τους φέρει στην
Κωνσταντινούπολη, κάνοντάς την το κέντρο του κόσμου για σημαντικό
χρονικό διάστημα. Λίγο όμως η συμπεριφορά του στην ευρύτερη
περιοχή, λίγο το αυταρχικό πρόσωπο στο εσωτερικό με τα γεγονότα της
πλατείας Ταξίμ που συνοδεύτηκαν από κάθε λογής συνωμοσίες που έπεισαν το
ισλαμικό ακροατήριο, δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο στην Κωνσταντινούπολη.
Πέραν όμως της αποκρουστικής αισθητικής που μεταδίδει το στιλ της διακυβέρνησης από την πλευρά των ισλαμιστών
της Τουρκίας – οι κεμαλικοί δεν ήταν καλύτεροι, απλά τότε γνώριζες ότι
τα πάντα τελούσαν υπό την επικυριαρχία του στρατεύματος, ενώ σήμερα οι
ισλαμιστές παριστάνουν τους δημοκράτες – πολλαπλασιάζονται αυτοί που λοξοκοιτούν προς την Τουρκία ως το επόμενο θύμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, μιλώντας για οικονομία με «πήλινα πόδια».
Εάν το κακό σενάριο για την οικονομία της Τουρκίας επαληθευθεί,
παρότι θα αρχίσει πάλι η τόσο δημοφιλής ανάμεσα στους Ισλαμιστές
συνωμοσιολογία για τους κάθε λογής «δαχτύλους» που εχθρεύονται και
ζηλεύουν την Τουρκία, δεν θα πρέπει να κατηγορήσουν κανένα αλλά τον ίδιο τους τον πρωθυπουργό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου