Σ' αναζητούνε οι ουρανοί, βρυχάται η γης ακόμα, μάχεται και κρατά σφιχτά του αετού το σώμα!! 3 χρόνια χωρίς τον ΣΗΦΗ

Ο Χρόνος σταματάει.
Η είδηση που μεταδίδεται από στόμα σε στόμα αρχικά σαν φήμη παγώνει το αίμα. «Δύο αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας έπεσαν ανοικτά της Ιεράπετρας. Ακούστηκε ένα δυνατός κρότος και είδαμε τα κομμάτια των αεροπλάνων να πέφτουν φλεγόμενα στη θάλασσα», λέει ένας αυτόπτης μάρτυρας στις αρχές που κινητοποιούνται αυτόματα για τον εντοπισμό των πιλότων.

 Τα αποτελέσματα των ερευνών είναι αποκαρδιωτικά. Ο Σμηναγός Αναστάσιος Μπαλατσούκας εντοπίζεται νεκρός και ο Σμηναγός Σήφης Αναστασάκης, βαρύτατα τραυματισμένος. Σκάφος του Υπολιμεναρχείου Ιεράπετρας περισυλλέγει το Σήφη και τον παραδίδει στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, προκειμένου να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο της Ιεράπετρας που έχει τεθεί σε πλήρη ετοιμότητα. «Είσαι καλά; » τον ρωτάει ο χειρούργος Ανδρέας Μαμαντόπουλος που είναι εκεί. Σηκώνει το χέρι για να απαντήσει αλλά χάνει τις αισθήσεις του. Ακολουθούν τρεις ανακοπές μέχρι να φτάσει στο Νοσοκομείο. Οι γιατροί τόσο στην Ιεράπετρα όσο και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου που μεταφέρεται αργότερα, δίνουν μάχη για να αποτρέψουν το μοιραίο και ας ξέρουν ότι οι ελπίδες είναι μηδαμινές. Είναι όμως θέμα τιμής να σωθεί το αετόπουλο.

 Η οικογένεια και οι συνάδελφοι του είναι στο πλευρό του. Η κοινωνία της Κρήτης ανταποκρίνεται άμεσα στην έκκληση για αίμα. Φίλοι και συγγενείς δημιουργούν σελίδες σε κοινωνικά δίκτυα και πλήθος κόσμου μέσα από αυτές εκφράζει την αγωνία και τις ευχές του για την πορεία της υγείας του.
Οι προσπάθειες όμως δεν ευοδώνονται .
Οι προσευχές δεν εισακούονται.
Ο Σήφης δεν θα δει το γιο του να γεννιέται.
Δεν θα ξανααγκαλιάσει τους γονείς του που τους είχε τόση αδυναμία.
Δεν θα ξαναπεράσει τη πύλη της 115 Π. Μ..
Δεν θα ξαναχαμογελάσει κάτω από τη κάσκα του δίνοντας το «ΟΚ» για απογείωση.

 Η κηδεία του γίνεται στο χωριό του, τη Γέργερη Ηρακλείου. Ραγίζουν και οι πέτρες στον αποχαιρετισμό της χαροκαμένης μάνας.
Ο Σήφης έφυγε μα δεν πέθανε. Θα ανοίγει πάντα τα χρυσά φτερά του και θα διασχίζει τους Ελληνικούς ουρανούς. Θα είναι φύλακας άγγελος δίπλα σε κάθε συνάδελφό του στο δύσκολο αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας.

 Θα είναι ζωντανός στη καρδιά και στη θύμηση όλων γι αυτό ακριβώς που ήταν. ’Ένας άξιος Αξιωματικός, ένας καλός οικογενειάρχης, ένας άνθρωπος με αρχές και αξίες. Εξάλλου του   ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογάται.

Ο Σήφης Αναστασάκης γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1975 στην Αθήνα. Σε ηλικία 18 ετών εισήλθε στη Σχολή Ικάρων, απ’ όπου αποφοίτησε πρώτος στη Σειρά του 4 χρόνια μετά, δίνοντας τον όρκο του Έλληνα Αξιωματικού ονομαζόμενος Ανθυποσμηναγός Ιπτάμενος. Τον Οκτώβριο του 1997 τοποθετήθηκε στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος στην Καλαμάτα, για προκεχωρημένη εκπαίδευση στα αεροσκάφη Τ-2 και τον Φεβρουάριο 1999 στο Σμήνος Μετεκπαίδευσης των Α-7 στην 115 Πτέρυγα Μάχης. Μετά το πέρας της εκπαίδευσης επάνδρωσε την 340 Μοίρα Βομβαρδισμού μέχρι τον Ιούλιο 2001, οπότε μετατέθηκε στην 111 Πτέρυγα Μάχης στη Νέα Αγχίαλο, για εκπαίδευση στα αεροσκάφη F-16. Από τον Οκτώβριο 2002 μέχρι τον Οκτώβριο 2003 υπηρέτησε στην 347 Μοίρα και στη συνέχεια επανήλθε στην 115 Πτέρυγα Μάχης και στην 340 Μοίρα, με την έλευση των νέων αεροσκαφών F-16  Block 52 plus, όπου και υπηρετούσε μέχρι την ημέρα του ατυχήματος.
Υ.Γ. Ευχαριστούμε το Γ.Ε.Α. για τη βοήθεια που ΔΕΝ μας παρείχε, αν και ζητήθηκε πολλάκις.
Πηγή ➤ cretefocus