Υπάρχει κάτι που αγνοούμε για τη Θράκη;

Οι Τούρκοι σιγά-σιγά και μεθοδικά επεκτείνουν την κυριαρχία τους στην Θράκη, ενώ εμείς απλώς διαμαρτυρόμαστε υποτονικά.

Εδέησε να γίνει θέμα σε μέρος του Τύπου -ιδιαίτερα του διαδικτυακού- η απροκάλυπτη αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Θράκης από Τούρκο υπουργό, που δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρήθηκε ούτε θα είναι η τελευταία.

Και μάλιστα από τον υπουργό υγείας της Τουρκίας κ. Μεχμέτ Μουεζίνογλου, ο οποίος έλκει την καταγωγή από την Ροδόπη και δεν χάνει ευκαιρία από την στιγμή της υπουργοποίησής του να αποδείξει στον νεοσουλτάνο κ. Ερντογάν πόσο ζεστά έχει πάρει το θέμα της Θράκης. Σε προηγούμενη επίσκεψή του είχε διαβεβαιώσει τους μουσουλμάνους της Θράκης να μη ανησυχούν λόγω της οικονομικής κρίσης της χώρας μας, επειδή σε θέματα υγείας το νοσοκομείο της Αδριανούπολης είναι στην διάθεσή τους, αφού η Τουρκία θα φροντίσει για την υγειονομική ασφάλισή τους.

Προχθές, παρευρέθηκε στην τελευταία στάση στην Ροδόπη του «Καραβανιού της Αφθονίας», που επί εννέα χρόνια τώρα οργανώνει ο δήμος Μπαϊράμπασά (περιοχή της Κωνσταντινούπολης). Αυτό το καραβάνι αποτελείται από φορτηγά γεμάτα τρόφιμα και περιέρχεται τα Βαλκάνια για το ιφτάρ του Ραμαζανιού.

Ο κ. Μεχμέτ Μουεζίνογλου, κατά την διάρκεια του γεύματος ιφτάρ, είπε προς τους παρευρισκόμενους Έλληνες μουσουλμάνους: «Αισθανόμαστε υπερήφανοι που είμαστε Τούρκοι και μουσουλμάνοι» και χαρακτήρισε την Θράκη «ως ένα χέρι κομμένο της Τουρκίας»…

Στο χωριό Ραγάδα της Ροδόπης μιλώντας στους κατοίκους είπε μεταξύ άλλων: «Μεγαλώσαμε σε αυτά τα χώματα. Η παιδική μας ηλικία σε αυτά τα χώματα πέρασε. Αναμνήσεις και βάσανα σε αυτά τα χώματα τα βιώσαμε. Αλλά η μητέρα πατρίδα ήταν κάτι το διαφορετικό για εμάς. Το μεγάλο τουρκικό έθνος ήταν κάτι το ξεχωριστό για εμάς. Πάντοτε εκεί βρεθήκαμε για να στήσουμε τα όνειρα μας και να θρέψουμε τις ελπίδες μας. Ο δημιουργός χάρισε σήμερα μια ξεχωριστή χαρά και στις δύο πλευρές…

» Σήμερα βρισκόμαστε εδώ με πολλούς μας φίλους δημοσιογράφους που έχουν έρθει από Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη. Όσο κι αν εδώ έχουμε ένα χέρι, ένα σκέλος κομμένο, την οδύνη αυτού του σκέλους την κλείνουμε στην καρδιά μας. Για αυτό βρισκόμαστε εδώ μαζί σας. Μην ανησυχείτε καθόλου, χτες ήμασταν εδώ, σήμερα είμαστε εδώ και αύριο θα είμαστε πάλι μαζί σας», και πολλά άλλα στο ίδιο κλίμα.

Οι αντιδράσεις από ελληνικής πλευράς είναι ανούσιες. Μια τυπική υπενθύμιση πως η Θράκη αποτελεί ελληνική περιοχή (και για τα Ίμια το ίδιο λέμε αλλά δεν μπορεί να πατήσει εκεί το πόδι Έλληνα, και για τα Κατεχόμενα της Κύπρου λέγαμε πως είναι του κυπριακού κράτους).

Το θέμα μας πρέπει να το δούμε από άλλη διάσταση. Επί δεκαετίες, όσοι πραγματικά ανησυχούν για το μέλλον της χώρας μας, διαπιστώνουν ότι παίζεται το ίδιο σενάριο. Οι Τούρκοι σιγά-σιγά και μεθοδικά επεκτείνουν την κυριαρχία τους στην Θράκη, ενώ εμείς απλώς διαμαρτυρόμαστε υποτονικά. Και κάποιος θα μπορούσε να πει: Μα τι συμβαίνει και επί δεκαετίες δεν βρίσκεται κάποιος είτε από την θέση του πρωθυπουργού είτε από την θέση του ΥΠΕΞ να αντιμετωπίσει σοβαρά το θέμα;

Αλλά και πώς γίνεται μια περιοχή στην ελληνική επικράτεια να βρίσκεται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εξωτερικών; Η αρμοδιότητα αυτού του υπουργείου δεν είναι οι χώρες της αλλοδαπής; Η Θράκη στην αλλοδαπή βρίσκεται; Γιατί δεν υπάγεται στο υπουργείο Εσωτερικών;

Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Φοβούμαι πως υπάρχουν συμφωνίες που αγνοούμε. Δύο στοιχεία θα παρουσιάσουμε σήμερα. Παρ’ όλο που όλοι οι πολιτικοί, όλων των κομμάτων, δημοσίως υποστηρίζουν πως υπάρχει μόνον μουσουλμανική -και όχι τουρκική- μειονότητα στην Θράκη, και όταν λέμε όλοι οι πολιτικοί, εννοούμε από το 1955 μέχρι σήμερα, δηλαδή συντηρητικοί και σοσιαλιστές, εθνάρχες και μετριότητες, όμως από αυτό το έτος -που έχει στοιχεία ο υπογραφόμενος- επίσημα μιλούσαμε για Τούρκους.

Το 1955 τιμωρήθηκε διευθυντής δημοτικού σχολείου στην Θράκη -το έγγραφο στη διάθεση οιουδήποτε ενδιαφερομένου- επειδή δεν αντικατέστησε την πινακίδα που έγραφε μουσουλμανικό δημοτικό, με άλλη που έπρεπε να γράφει «τουρκικό δημοτικό». Το δε αντίγραφο ενδεικτικού σχολείου που υπάρχει στην εικόνα, φέρει ημερομηνία 1957 και γράφει «Τουρκικό Δημοτικό Σχολείο Θράκης». Για όσους αγνοούν, τότε πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Τι έχουμε, άραγε, συμφωνήσει για την Θράκη, εν αγνοία του λαού; Και ακόμη: Ποιοι προστατεύουν τους «συμβούλους» του Υπουργείου Παιδείας, που κάνουν ό,τι μπορούν για να εκτουρκίσουν Πομάκους και Αθιγγάνους;

Ο Μακεδών