Ευχάριστα διαλείμματα ποδοσφαιρικού πολιτισμού

Στα μέσα της Μεγάλης Εβδομάδας, κι ενώ στην Ισπανία γινόταν η διεξαγωγή του τελικού του κυπέλλου μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ (αφήστε, ξενέρωτα πράγματα, ούτε ξύλο, ούτε ψάρια, ούτε Κατσουράνηδες, ούτε καν μπανάνες, για το εξωτικό του πράγματος) στην Ελλάδα απολαύσαμε άρτο και θεάματα. Όχι ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος θεάματα βέβαια, αλλά έτσι σου λέει είναι η Τούμπα! Καυτή έδρα, για μια καυτή ομάδα!

Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας καυτής ομάδας; Βγάλτε χαρτί και στυλό (ή έστω κάντε το αντιγραφή-επικόλληση)!

1) Οπαδοί-Ζουλού: Αφού φλομώσουν καλά καλά ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα στο καπνογόνο, φροντίζουν να προωθήσουν το ευ αγωνίζεσθαι! Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ζούμε στη χώρα του Κλασικού Ιδεώδους! Μέρος αυτού, προφανώς είναι και η ρατσιστική επίθεση με μπανάνες στο Σαλίνο, οι πέτρες, οι φωτοβολίδες που -με αγαθούς πάντα σκοπούς- εκτοξεύονταν στον πάγκο της αντίπαλης ομάδας και φυσικά οι συμπλοκές με τα ΜΑΤ! Και οι κανίβαλοι θα απορούσαν...

2)Παίχτες- “Σημαίες”: Διότι πώς θα πορευθεί ακέραια η ομάδα στις διοργανώσεις; Πώς θα βαδίσει το δρόμο της δόξας και των πρωταθλημάτων; (ε, λέμε και μερικές υπερβολές, 2 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα έχει για την ιστορία ο ΠΑΟΚ. Δεν βαριέσαι, ο καθένας ό,τι μπορεί κάνει). Χωρίς τον Τζαβέλλα σου πού πας; Χωρίς τον Κατσουράνη σου; Και ερωτώ; Αυτές οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες πώς δεν έχουν γραπώσει εδώ και καιρό αυτά τα τάλαντα, να τα εντάξουν στο δυναμικό τους; Τώρα θα μου πείς, αυτοί είναι και ξενέρωτοι, όπως ξαναείπαμε. Τι να τον κάνεις όμως τον παίχτη αν δεν ρίχνει πισώπλατα χτυπήματα και μετά δεν αρχίζει να τρέχει ως τρομοκρατημένη ενζενί κύριε Γκουαρντιόλα; Βέβαια τα παλληκάρια μας και να ερχόταν π.χ.η Μπάγερν να τους κάνει πρόταση δεν θα πήγαιναν. Διότι ΠΑΟΚ εγεννήθηκαν, ΠΑΟΚ θε ν' αποθάνουν!!! Και μέσα σ'ένα ατέλειωτο πραγματικά κρεσέντο λαϊκισμού, κάποιοι άνθρωποι που θα έπρεπε να έχουν αποκλειστεί ισόβια απ'τα γήπεδα, αναδεικνύονται σε “σημαίες”, σε “σήματα κατατεθέν”. Τίνος; Της εξυγίανσης του ποδοσφαίρου φυσικά!

3)Πρόεδρος-Καρτούν: Όσο φυσικά ανεβαίνουμε ιεραρχικά καταλαβαίνετε ότι τα πράγματα σοβαρεύουν. Δηλώσεις του Προέδρου: “Παλέψαμε για την αξιοπρέπεια και την τιμή του ΠΑΟΚ”,
“Ήταν ένας πραγματικός αγώνας”, “Σίγουρα δεν ήταν ωραία αυτά που συνέβησαν με τα ψάρια κτλ, δεν ξέρω ίσως να τα έριξαν και οι ίδιοι. Όταν κατέβηκα, πάντως, ήταν καθαρά αν και υπήρχε μία μικρή μυρωδιά”,“Είχα εγγυηθεί ότι όλα θα πάνε καλά, έτσι κι έγινε”. Αυτός είναι ο Πρόεδρος. Εγγύηση. Όνομα κι εξυπηρέτηση!! Ένα τέρας τετράγωνης λογικής! Σου λέει τώρα, την ώρα που ξεκίναγε ο Ολυμπιακός με το πούλμαν για να πάει στο αεροδρόμιο, ο Μίτσελ, ως άλλη Αλίκη στο “ψάρια πουλάω και δεν με νοιάζει”, κατέβηκε, πήρε ένα κιλό ψαράκια, μην πάμε και με άδεια τα χέρια τώρα και γίνουμε ρεζίλι! Και σου λεει, πού να τα βάλω, βρε πού να τα βάλω; Ας τα βάλω έτσι στον πάγκο, φενγκ σούι!

Αυτή είναι η λογική της Ελλάδας. Ας καλύψουμε τη μαλακία μας όσο πιο προκλητικά γίνεται.

Ας προσβάλλουμε μία ποδοσφαιρική προσωπικότητα παγκοσμίου φήμης όπως ο Μίτσελ. Ας δώσουμε ξύλο. Δεν βαριέσαι; Ποιός ασχολείται; Όσο η ατιμωρησία καλά κρατεί, αυτά θα διαιωνίζονται μέχρι τη δευτέρα παρουσία. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι ευσυνείδητοι κοινωνικοί φορείς που κάνουν λόγο για “δικαίωση”, “τιμωρία” και “μίσος εναντίον μίας συγκεκριμένης ομάδας”! Έρχεται η εξυγίανση, τώρα συναντά την ανάπτυξη και θα'ρθουν πακετάκι. Μέχρι να ευτελισθεί πλήρως κάθε ανθρώπινη αξία θα'ναι εδώ!

“Εδώ είναι βορράς κι εσύ θα προσκυνάς!” Είθε το δημοσιογραφικό ήθος ορισμένων να διαποτίσει αυτές τις άγιες μέρες την παγκόσμια κοινότητα! Σε μία ατμόσφαιρα εθνικής ενότητας και συμφιλίωσης, τα “Σπορ του Βορρά”, τα οποία, δεν εξηγείται αλλιώς, θα πρέπει να ζουν στο 1916 και στο κράτος του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, γίνονται φορείς αυτής της γελοίας απαρχαιωμένης αντίληψης. Δεν σχολιάζω άλλο. Ευτυχώς που υπάρχει κι η Πράσινη, η οποία τονίζει: “Ό,τι σπέρνεις θερίζεις”. Αυτή είναι προσέγγιση. Ώριμη. Λογική. Όχι, ο συντάκτης δεν ζει από τότε που θυμάται τον εαυτό του με πράσινες παρωπίδες.

Και για να τελειώνουμε, επανέρχομαι στην Ισπανία. Ναι ναι. Εκεί όπου η ηττημένη Μπαρτσελόνα συνεχάρη την κυπελλούχο Ρεαλ.

Χωρίς γκρίνιες.

Χωρίς διαιτησία.

Χωρίς κανιβαλισμούς.

Με αγάπη για το ποδόσφαιρο.

Ποτέ ξανά αυτά τα χάλια στα Ελληνικά γήπεδα.

Είναι και Μεγάλη Πέμπτη και συγχυστήκαμε.

Ευλόγησον.

Aς δούμε ορισμένα φωτογραφικά στιγμιοτυπα από τον Αγώνα;;; της Τούμπας.