Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης
Είναι βέβαιο ότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο μαζικής εξάλειψης ειδών.
Δεκάδες είδη ζώων απειλούνται με εξαφάνιση αφού ο βιότοπος στον οποίο
γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και έζησαν εδώ και σαράντα χρόνια συρρικνώνεται
ραγδαία και τείνει να εξαφανιστεί εντελώς. Η συρρίκνωση είναι τόσο
ραγδαία που οι επιστήμονες μιλούν για πλήρη εξαφάνιση στο άμεσο μέλλον.
Η βασική τροφή των απειλούμενων ειδών όλο το διάστημα της κυριαρχίας τους ήταν τα γίδια, τα οποία όμως εκλείπουν με γοργούς ρυθμούς από το βιότοπο. Το τελευταίο διάστημα αναγκάστηκαν να αλλάξουν διατροφή και να τραφούν με χελώνες καρτέρα - καρτέρα, αλλά και αυτές αφενός είναι λίγες και αφετέρου εξαφανίζονται γρήγορα.
Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι, τα απειλούμενα είδη, εκτός από το πρόβλημα τροφής αντιμετωπίζουν και πολλούς ανθρώπους που έχουν εχθρικές τάσεις απέναντί τους, με αποτέλεσμα να μη μπορούν πια ούτε καν να βγουν από τις φωλιές τους, γιατί όπου τα δουν τα κυνηγάνε.
Για τη διάσωση των απειλούμενων ειδών δραστηριοποιούνται φιλεύσπλαχνοι μεγαλοεργολάβοι και τραπεζίτες, πολλοί φιλόζωοι και έγκυροι δημοσιογράφοι, όλα τα οικολογικά ΜΜΕ και διάφορες αυτόκλητες ομάδες σωτηρίας, πρόσφατο παράδειγμα: 58 επιφανείς γυρολόγοι, αερολόγοι εμφανίστηκαν ως ιδεολόγοι και δήλωσαν παρόντες στην προσπάθεια διάσωσης του βιότοπου.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η καταστροφή του βιότοπου προκλήθηκε από τα ίδια τα υπό εξαφάνιση ζώα, τα οποία αφού έφαγαν ότι υπήρχε στον βιότοπο, τον κατέστησαν ουσιαστικά νεκρό. Δυστυχώς τώρα βρίσκονται σε τραγική κατάστασή, αφού δεν έχουν αφήσει πια τίποτε που θα μπορούσε να τα κρατήσει στη ζωή.
Όμως ειδικοί βιολόγοι επισημαίνουν ότι η συμπεριφορά τους έμοιαζε περισσότερο με αυτή των παρασίτων, τα οποία ζουν και αναπτύσσονται εις βάρος ενός άλλου οργανισμού, που χαρακτηρίζεται ξενιστής, τον οποίο απομυζούν ανεξέλικτα και αλόγιστα μέχρι να τον θανατώσουν, με φυσικό επακόλουθο να πεθάνουν και τα ίδια. Αυτό ίσως δικαιολογείται γιατί τα παράσιτα δεν διαθέτουν εγκέφαλο και χαρακτηρίζονται από απλοποιημένες μορφές οργάνων και αισθητήρων, εντούτοις παρουσιάζουν ανεπτυγμένα όργανα προσήλωσης, π.χ. άγκιστρα, καθώς και όργανα απορρόφησης π.χ. μυζητήρες.
Όπως και να έχει η σχέση παρασίτου - ξενιστή αποτελεί σ’ όλες τις περιπτώσεις μια μονόπλευρη εξάρτηση χωρίς την οποία το παράσιτο δεν μπορεί να επιβιώσει, γεγονός που δεν ισχύει αντίθετα για τον ξενιστή.
Όσοι πολίτες επιθυμούν να συνεισφέρουν στην προσπάθεια διάσωσης των απειλούμενων ειδών μπορούν να απευθύνονται στις παρακάτω μη κυβερνητικές οργανώσεις:
«Ο Αρπακτούρος»,
«Σύλλογος για την προστασία της Υποβρύχιας χελώνας Άρπαξέτα - Άρπαξέτα»,
και φυσικά στην «Ελληνική Κουτορνιθολογική Εταιρία».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου