Γράφει ο XPHΣTOΣ B. MAΣΣAΛAΣ*
πρώην Πρύτανης Πανεπ. Ιωαννίνων
Η χώρα τροφοδότησε την απογοήτευση στους νέους ανθρώπους και αναζητά λύσεις που ανατροφοδοτούν την κατήφεια.
Η αναζήτηση της νέας πορείας, με βασικό συστατικό τη φρεσκάδα των νέων δεν βρήκε χώρο ν’ ανθίσει και οι αυτοσχεδιασμοί κυριάρχησαν και κυριαρχούν. Οι ριζωμένες νοοτροπίες της προχειρότητας δεν λένε να αλλάξουν, το ριζικό τους σύστημα είναι βαθύ και υγιές(!).
Τι κρίμα! Το σημερινό ταλέντο είναι και αξιόλογο και με κοινωνικές ευαισθησίες, αν και το εκπαιδευτικό σύστημα εμφανίζει συμπτώματα παρακμής σε όλες τις εκφάνσεις του. Το πόσο αξιόλογο είναι το ταλέντο της χώρας, το πιστοποιούν οι επιτυχίες του σε «έμπειρες» κοινωνίες, τις οποίες ενισχύουμε με τις εκπαιδευτικές μας επενδύσεις. Τα ερωτήματα για την πορεία της χώρας είναι πολλά και οι απαντήσεις ανύπαρκτες. Και το πιο βασικό είναι: οι κυβερνώντες δεν ξέρουν, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να προσεγγίσουν τη νέα εποχή;
Αλήθεια, τι θέλει η πατρίδα μας για να βρει το δρόμο της; Το πρώτο είναι να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της γης, του περιβάλλοντός της και του πολιτισμικού της πλούτου. Και το δεύτερο, να εκπαιδεύσει κατάλληλα το ανθρώπινο δυναμικό της, ώστε να μεγιστοποιήσει το όφελος από την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της και μαζί να δημιουργήσει νέες δυνατότητες, με βάση δεξιότητες που είναι αναγκαίες, σύμφωνα με τις διαφαινόμενες προοπτικές στο διεθνή χώρο.
Τίποτε από τα παραπάνω δεν απασχολεί σοβαρά τους κυβερνώντες. Για να έχουμε μια εικόνα των ενεργειών τους, αρκεί να ταξιδέψουμε στη χώρα και αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα.
Η γη μας είναι ακαλλιέργητη και η ύπαιθρος έρημη. Η συστηματική αντιμετώπιση του πρωτογενή τομέα είναι ανύπαρκτη και οι όποιες μεμονωμένες προσπάθειες φέρνουν μαζί τους την πίκρα από την κρατική αδιαφορία.
Τα ανώτατα πνευματικά μας ιδρύματα, με την υπερ-πληθώρα των φοιτητών σε γνωστικά αντικείμενα που αποτελούν την εγγύηση της ανεργίας, σε οποιοδήποτε αναπτυξιακό μοντέλο, υπολειτουργούν, γιατί δεν επαρκούν οι οικονομικοί πόροι και μαζί απουσιάζει η προοπτική των αποφοίτων.
Οι κυβερνώντες δεν γνωρίζουν ότι είναι παραγωγοί ανέργων και μελαγχολίας; Δεν θα ήταν λογικό και έκφραση υπευθυνότητας να σκεφτούν να οργανώσουν την εκπαίδευση με τρόπο που να βοηθάει τους νέους να βρουν το δρόμο τους; Μια προσέγγιση του προβλήματος θα ήταν: α) υψηλής στάθμης σπουδές σε όλα τα γνωστικά πεδία των βασικών επιστημών με μικρό αριθμό φοιτητών, β) λειτουργία τμημάτων σε αντικείμενα νέων τεχνολογιών, γ) επαναπροσδιορισμός του σκοπού των ΤΕΙ και δ) λειτουργία κέντρων δεξιοτήτων με κύρος σε αντικείμενα της πράξης.
Η συμπόρευση της χώρας με τις έμπειρες κοινωνίες, απαιτεί υψηλής στάθμης επιστήμονες σε αντικείμενα αιχμής και ανθρώπινο δυναμικό με δεξιότητες. Αλλά, τα αντικείμενα αιχμής απουσιάζουν και οι άνθρωποι με δεξιότητες είναι σπάνιο είδος.
Όσον αφορά στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας, χρειαζόμαστε εκπαίδευση, έρευνα αγοράς και συνεχή φροντίδα και εποπτεία του κράτους.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι οι κυβερνώντες δεν πρέπει να έχουν ασχοληθεί με το πραγματικό πρόβλημα της χώρας, γιατί διαφορετικά θα είχαν κάποια ιδέα για το τι πρέπει να γίνει, ώστε να υπάρξει πιθανότητα ελπίδας. Η σημερινή κατάσταση αποτελεί εγγύηση για την περιπέτεια ….της θλιψης!
πρωινός λόγος
* Ο Καθηγητής κ. Χρήστος Β. Μασσαλάς είναι πρώην Πρύτανης
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. E-mail: cmasalas@cc.uoi.gr
Η αναζήτηση της νέας πορείας, με βασικό συστατικό τη φρεσκάδα των νέων δεν βρήκε χώρο ν’ ανθίσει και οι αυτοσχεδιασμοί κυριάρχησαν και κυριαρχούν. Οι ριζωμένες νοοτροπίες της προχειρότητας δεν λένε να αλλάξουν, το ριζικό τους σύστημα είναι βαθύ και υγιές(!).
Τι κρίμα! Το σημερινό ταλέντο είναι και αξιόλογο και με κοινωνικές ευαισθησίες, αν και το εκπαιδευτικό σύστημα εμφανίζει συμπτώματα παρακμής σε όλες τις εκφάνσεις του. Το πόσο αξιόλογο είναι το ταλέντο της χώρας, το πιστοποιούν οι επιτυχίες του σε «έμπειρες» κοινωνίες, τις οποίες ενισχύουμε με τις εκπαιδευτικές μας επενδύσεις. Τα ερωτήματα για την πορεία της χώρας είναι πολλά και οι απαντήσεις ανύπαρκτες. Και το πιο βασικό είναι: οι κυβερνώντες δεν ξέρουν, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να προσεγγίσουν τη νέα εποχή;
Αλήθεια, τι θέλει η πατρίδα μας για να βρει το δρόμο της; Το πρώτο είναι να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της γης, του περιβάλλοντός της και του πολιτισμικού της πλούτου. Και το δεύτερο, να εκπαιδεύσει κατάλληλα το ανθρώπινο δυναμικό της, ώστε να μεγιστοποιήσει το όφελος από την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της και μαζί να δημιουργήσει νέες δυνατότητες, με βάση δεξιότητες που είναι αναγκαίες, σύμφωνα με τις διαφαινόμενες προοπτικές στο διεθνή χώρο.
Τίποτε από τα παραπάνω δεν απασχολεί σοβαρά τους κυβερνώντες. Για να έχουμε μια εικόνα των ενεργειών τους, αρκεί να ταξιδέψουμε στη χώρα και αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα.
Η γη μας είναι ακαλλιέργητη και η ύπαιθρος έρημη. Η συστηματική αντιμετώπιση του πρωτογενή τομέα είναι ανύπαρκτη και οι όποιες μεμονωμένες προσπάθειες φέρνουν μαζί τους την πίκρα από την κρατική αδιαφορία.
Τα ανώτατα πνευματικά μας ιδρύματα, με την υπερ-πληθώρα των φοιτητών σε γνωστικά αντικείμενα που αποτελούν την εγγύηση της ανεργίας, σε οποιοδήποτε αναπτυξιακό μοντέλο, υπολειτουργούν, γιατί δεν επαρκούν οι οικονομικοί πόροι και μαζί απουσιάζει η προοπτική των αποφοίτων.
Οι κυβερνώντες δεν γνωρίζουν ότι είναι παραγωγοί ανέργων και μελαγχολίας; Δεν θα ήταν λογικό και έκφραση υπευθυνότητας να σκεφτούν να οργανώσουν την εκπαίδευση με τρόπο που να βοηθάει τους νέους να βρουν το δρόμο τους; Μια προσέγγιση του προβλήματος θα ήταν: α) υψηλής στάθμης σπουδές σε όλα τα γνωστικά πεδία των βασικών επιστημών με μικρό αριθμό φοιτητών, β) λειτουργία τμημάτων σε αντικείμενα νέων τεχνολογιών, γ) επαναπροσδιορισμός του σκοπού των ΤΕΙ και δ) λειτουργία κέντρων δεξιοτήτων με κύρος σε αντικείμενα της πράξης.
Η συμπόρευση της χώρας με τις έμπειρες κοινωνίες, απαιτεί υψηλής στάθμης επιστήμονες σε αντικείμενα αιχμής και ανθρώπινο δυναμικό με δεξιότητες. Αλλά, τα αντικείμενα αιχμής απουσιάζουν και οι άνθρωποι με δεξιότητες είναι σπάνιο είδος.
Όσον αφορά στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας, χρειαζόμαστε εκπαίδευση, έρευνα αγοράς και συνεχή φροντίδα και εποπτεία του κράτους.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι οι κυβερνώντες δεν πρέπει να έχουν ασχοληθεί με το πραγματικό πρόβλημα της χώρας, γιατί διαφορετικά θα είχαν κάποια ιδέα για το τι πρέπει να γίνει, ώστε να υπάρξει πιθανότητα ελπίδας. Η σημερινή κατάσταση αποτελεί εγγύηση για την περιπέτεια ….της θλιψης!
πρωινός λόγος
* Ο Καθηγητής κ. Χρήστος Β. Μασσαλάς είναι πρώην Πρύτανης
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. E-mail: cmasalas@cc.uoi.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου