Γράφει ο
Δημήτρης Δανίκας
Με το πατίνι; Ούτε με το πατίνι! Με τον αραμπά; Ούτε με τον αραμπά! Με το γαιδούρι; Ούτε με το γαιδούρι! Τότε; Ξυπόλητοι στ αγκάθια! Με τσαρούχια, φουστανέλες και με φέσια. Πολλά φέσια. Και της Οθωμανικής Σουλτανίας. Και από τα δανεικά και αγύριστα!
Παράδειγμα; Η αυτού εξοχότης ο Αντώνιος Μανιτάκης. Καθηγητής, επιστήμων και ολίγον αριστερούτσικος. Ο ex υπουργός Διοικητικής μεταρρύθμισης. Τοποθετημένος από τον κυρ Φώτη Κουβέλη. Επίσης ολίγον αριστερούτσικος. Επίσης έγκριτος της Νομικής επιστήμης. Σοβαροί άνθρωποι. Στα χαρτιά. Και στις δημόσιες εμφανίσεις
Αμφότεροι λοιπόν, οι
ολίγον αριστερούληδες, έβαλαν φαρδιά πλατιά τις τζίφρες τους στις
Μνημονιακές υποχρεώσεις της Ψωροκώσταινας έναντι των δανειστών μας.
Τουτέστιν ως συμβαλλόμενοι έπρεπε μέχρι τώρα να είχαν επιλέξει
τα ονόματα καμιά εικοσαριά χιλιάδων υπαλλήλων που θα τράβαγαν
την άγουσα προς την κινητικότητα και τελικώς προς την έξοδο από τον
Δημόσιο τομέα. Το έκαμαν; Μπα! Που τέτοια συνέπεια. Να τιμήσουμε
τις υπογραφές μας; Πριτς!
Γιατί δεν το έκαμαν; Επειδή διαφωνούν με τις μαζικές απολύσεις. Θαυμάσια. Τότε γιατί συμφώνησαν και το Μνημόνιο υπέγραψαν; Μα φυσικά για να ροκανίσουν χρόνο. Να πετάξουν την μπάλα στις κερκίδες. Με ποια λογική; Μα φυσικά με την παροιμιώδη νεοελληνική. Βλέποντας και κάνοντας. Πονηρός ο βλάχος. Σου λέει ας πάρουμε τώρα τα φράγκα ώστε να εμφανιστούμε σωτήρες της πατρίδας και στην συνέχεια αν μας στριμώξουν και οι κουτόφραγκοι επιμείνουν, τότε εμείς την κάνουμε με μικρά πηδηματάκια εμφανιζόμενοι φιλολαικοί και αμετανόητοι αριστεροί!
Και την έκαναν. Και άφησαν πίσω τους στάχτες και αποκαίδια. Μπάχαλο. Μα, σου λέει αυτός ο επικυρίαρχος Τόμσεν. Καλά η κινητικότητα. Ωραία. Δεν την προχώρησες. Ομως ούτε τα ονόματα όλων των δημοσίων δεν κατάφερες να αποτυπώσεις και στο Internet να αναρτήσεις; Μπας και δεν τους ξέρεις; Πολύ πιθανόν!
Μα τι στο καλό είναι αυτό το πράγμα; Πάντως οργανωμένη χώρα δεν είναι. Τι είναι; Κάτι σαν παιδική χαρά. Κάτι σαν καφενείο. Κάτι σαν ταβερνείο. Κάτι σαν τηλεοπτικό παράθυρο. Κάτι σαν περιοχή διερχομένων και τουριστών. Αν αυτοί είναι υπουργοί εγώ είμαι αστροναύτης
Ο πλήρης ορισμός του διασυρμού. Και για την χώρα. Και για το πολιτικό προσωπικό. Και για τους πολίτες. Ολους μας παίρνει η μπάλα. Γιατί, σου λέει πάλι αυτός ο επικυρίαρχος Τόμσεν. Δεν τηρείς τα συμφωνηθέντα; Ok. Αν σου κοτάει φύγε. Δεν διαθέτεις τους απαραίτητους κοχόνες να φύγεις; Τότε πέσε για να πεεεεσω! Ολίγον μένω και ολίγον φεύγω δεν υπάρχει
Το αποτέλεσμα συνηθισμένο. Ο Μανιτάκης και ο κυρ Φώτης αξιοποίησαν την συμμετοχή τους για προσωπική προβολή. Τσάμπα μάγκες. Ετσι η Αριστερά, στην συνείδηση των ανυποψίαστων, αρχίζει να ταυτίζεται με τα δύο κόμματα εξουσίας. Το ίδιο αφερέγγυα. Το ίδιο ανυπόληπτη. Με τον ίδιο φιλοτομαρισμό. Γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Το χειρότερο; Οτι μπροστά σ αυτούς τους καφενόβιους, ανεπρόκοπους αριστερούληδες πολιτικούς, και οι τελευταίοι κλητήρες της Τρόικας μοιάζουν με αξιόπιστους πρωθυπουργούς!
Γιατί δεν το έκαμαν; Επειδή διαφωνούν με τις μαζικές απολύσεις. Θαυμάσια. Τότε γιατί συμφώνησαν και το Μνημόνιο υπέγραψαν; Μα φυσικά για να ροκανίσουν χρόνο. Να πετάξουν την μπάλα στις κερκίδες. Με ποια λογική; Μα φυσικά με την παροιμιώδη νεοελληνική. Βλέποντας και κάνοντας. Πονηρός ο βλάχος. Σου λέει ας πάρουμε τώρα τα φράγκα ώστε να εμφανιστούμε σωτήρες της πατρίδας και στην συνέχεια αν μας στριμώξουν και οι κουτόφραγκοι επιμείνουν, τότε εμείς την κάνουμε με μικρά πηδηματάκια εμφανιζόμενοι φιλολαικοί και αμετανόητοι αριστεροί!
Και την έκαναν. Και άφησαν πίσω τους στάχτες και αποκαίδια. Μπάχαλο. Μα, σου λέει αυτός ο επικυρίαρχος Τόμσεν. Καλά η κινητικότητα. Ωραία. Δεν την προχώρησες. Ομως ούτε τα ονόματα όλων των δημοσίων δεν κατάφερες να αποτυπώσεις και στο Internet να αναρτήσεις; Μπας και δεν τους ξέρεις; Πολύ πιθανόν!
Μα τι στο καλό είναι αυτό το πράγμα; Πάντως οργανωμένη χώρα δεν είναι. Τι είναι; Κάτι σαν παιδική χαρά. Κάτι σαν καφενείο. Κάτι σαν ταβερνείο. Κάτι σαν τηλεοπτικό παράθυρο. Κάτι σαν περιοχή διερχομένων και τουριστών. Αν αυτοί είναι υπουργοί εγώ είμαι αστροναύτης
Ο πλήρης ορισμός του διασυρμού. Και για την χώρα. Και για το πολιτικό προσωπικό. Και για τους πολίτες. Ολους μας παίρνει η μπάλα. Γιατί, σου λέει πάλι αυτός ο επικυρίαρχος Τόμσεν. Δεν τηρείς τα συμφωνηθέντα; Ok. Αν σου κοτάει φύγε. Δεν διαθέτεις τους απαραίτητους κοχόνες να φύγεις; Τότε πέσε για να πεεεεσω! Ολίγον μένω και ολίγον φεύγω δεν υπάρχει
Το αποτέλεσμα συνηθισμένο. Ο Μανιτάκης και ο κυρ Φώτης αξιοποίησαν την συμμετοχή τους για προσωπική προβολή. Τσάμπα μάγκες. Ετσι η Αριστερά, στην συνείδηση των ανυποψίαστων, αρχίζει να ταυτίζεται με τα δύο κόμματα εξουσίας. Το ίδιο αφερέγγυα. Το ίδιο ανυπόληπτη. Με τον ίδιο φιλοτομαρισμό. Γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Το χειρότερο; Οτι μπροστά σ αυτούς τους καφενόβιους, ανεπρόκοπους αριστερούληδες πολιτικούς, και οι τελευταίοι κλητήρες της Τρόικας μοιάζουν με αξιόπιστους πρωθυπουργούς!
πρώτο θέμα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου