Ο Αντώνης Σαμαράς ενώπιον νέου τουρκικού τελεσιγράφου

 Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης 
 Σημερινή


Η σημειολογία στη διπλωματία και στην πολιτική ενέχει εκρηκτικότητα και επιπτώσεις μεγατόνων. Οι Τούρκοι είναι άριστοι γνώστες και χρήστες της. Οι Έλληνες, ανοήτως, την αγνοούν. Γιατί ο Ευ. Βενιζέλος, αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, μετέβη στην Άγκυρα παραμονές της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο; Δεν μπορούσε να ζητήσει μετακίνηση της επίσκεψής του αρκετά πριν ή αρκετά μετά τις αποφράδες ημέρες της τουρκικής βαρβαρότητας εναντίον της νήσου;
Γιατί η Αθήνα συζητά με τον κατακτητή της Κύπρου, ιδιαίτερα υπό τις σημερινές δυσμενείς συνθήκες για την Ελλάδα και την Κύπρο; Προπάντων, γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δέχεται να συνεχίζει μιαν απρόσοδη και αδιέξοδη πρακτική του αλήστου μνήμης προκατόχου του, Γ. Παπανδρέου, με αυτό το λεγόμενο «Ελληνοτουρκικό Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας;». Ο Ευ. Βενιζέλος τι πέτυχε με τη μετάβασή του στην Άγκυρα; Ποιος ήταν ο στόχος της αποστολής του; Η ελληνική πλευρά τι κέρδισε ή τι επιδίωξε;
Αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του Ευ. Βενιζέλου και του Τούρκου ομολόγου του, Νταβούτογλου, ο καθένας είπε τα δικά του. Ο Νταβούτογλου επανέλαβε τη γνωστή τουρκική θέση περί μετατροπής του Αιγαίου «σε θάλασσα ειρήνης και ευημερίας». Ο δε Βενιζέλος είπε ότι «όλες οι χώρες γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, προστατεύουν την εθνική κυριαρχία τους κατά τα κριτήρια του διεθνούς δικαίου και έχουν την υποχρέωση να διαπραγματεύονται καλόπιστα στο πλαίσιο της έννομης διεθνούς τάξης».
Ως άριστος νομικός και καθηγητής, ο Ευ. Βενιζέλος διατύπωσε τις παραμέτρους του διεθνούς δικαίου, μέσα στις οποίες η Ελλάδα διακινείται και πολιτεύεται. Αλλά σε ποιους είπε όλα αυτά τα δικαιικά ορθά; Στους Τούρκους, που γράφουν στα παλαιότερα των πασουμίων τους διεθνές και κοινοτικό δίκαιο και δεν έχουν υπογράψει ούτε και αναγνωρίζουν τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θαλάσσης, επί της οποίας Ελλάδα και Κύπρος στηρίζονται για να οριοθετήσουν την ΑΟΖ τους. Ο Ευ. Βενιζέλος τα είπε στον θεωρητικό του Ερντογαν-ικού νεο-Οθωμανισμού, που οραματίζεται μια πανίσχυρη Τουρκία μέχρι το 2023 και δεν άκουσε λέξη για την Αμμόχωστο.
Ο Ευ. Βενιζέλος θα έχει ανυπερθέτως μελετήσει το γνωστό βιβλίο του Νταβούτογλου, περί του «Στρατηγικού Βάθους» της Τουρκίας. Η Τουρκία όχι μόνο χρησιμοποιεί το διεθνές και κοινοτικό δίκαιο ή το απορρίπτει, ανάλογα με τα συμφέροντά της, αλλά ταυτόχρονα στέλνει ξανά ένα ηχηρό τελεσίγραφο στην οικονομικά καθημαγμένη Ελλάδα: Όταν μιλά για το Αιγαίο «ως θάλασσας ειρήνης και ευημερίας», η Τουρκία εννοεί ξεκάθαρα μοιρασιά των γνωστών, πλούσιων υδρογονανθράκων του Αρχιπελάγους.
Εννοεί ότι δεν θα αποδεχθεί ΑΟΖ για το Καστελλόριζο. Εννοεί ότι η δική της ΑΟΖ φτάνει μέχρι την Αίγυπτο. Και εννοεί ότι απαιτεί επίσης μοιρασιά επί των κυπριακών υδρογονανθράκων. Πώς η Ελλάδα -και κατ’ επέκταση και η Κύπρος- απαντούν σε αυτούς τους αδίστακτους και τελεσιγραφικούς τουρκικούς εκβιασμούς; Η Τουρκία γνωρίζει άριστα σε ποιαν άθλια οικονομική, δηλ. και πολιτική και αμυντική, κατάσταση βρίσκονται Ελλάδα και Κύπρος.
Όμως, Ελλάδα και Κύπρος έχουν ένα ισχυρό πλεονέκτημα: Τους υδρογονάνθρακες και την αναβαθμισμένη γεωπολιτική τους. Απορούμε, λοιπόν, κ. Πρωθυπουργέ της Μητρός Πατρίδος: Αντί να συνομιλείτε με τον Αττίλα κατακτητή μας, γιατί δεν σχεδιάζετε με τη Λευκωσία την αντιμετώπιση της νέας, αναδυόμενης τουρκικής επιθετικότητας εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, που έχει την ενθάρρυνση των ΗΠΑ και την ανοχή της ΕΕ; Να γνωρίζετε ένα δεδομένο: Αν η Κύπρος χαθεί, η Ελλάδα δεν θα διασωθεί από την τουρκική αρπακτικότητα.