ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955: Ο ΔΙΩΓΜΟΣ!!! ΦΟΝΟΙ,ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ,ΒΙΑΣΜΟΙ!!!

ΕΙΤΕ 1922,ΕΙΤΕ 1941,ΕΙΤΕ 1955,ΕΙΤΕ 1963,ΕΙΤΕ 1974 ΕΙΤΕ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΡΚΟΣ.

Η ΑΡΧΗ

Τον Απρίλιο του 1955 ο Ελληνισμός της Κύπρου έχει κηρύξει ένοπλο αγώνα κατά της Βρετανίας για την ανεξαρτησία του. Η βρετανική διπλωματία για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της, καθοδηγεί την Τουρκία εξάπτοντας τον τουρκικό φανατισμό, σαν αντίβαρο στον δίκαιο αγώνα του κυπριακού λαού. Ένα θέμα ανύπαρκτο, μερικά χρόνια πριν για την τουρκική διπλωματία, γίνεται ξαφνικά κυρίαρχο θέμα και αρχίζει να απασχολεί τις λαϊκές μάζες.

Η Τουρκία πλημμυρίζει από παραρτήματα της οργάνωσης. «Η Κύπρος είναι Τουρκική» με αρχηγό τον Χικμέτ Μπιλ δικηγόρο – αρθρογράφο της εφημερίδας «Χουριέτ». Η γνωστή παραπληροφόρηση για την Ελλάδα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ξεπερνούσε κάθε λογική.

Εντός του Αυγούστου του 1955 η Βρετανία συγκαλεί στο Λονδίνο τριμερή διάσκεψη με συμμετοχή της Ελλάδας και της Τουρκίας για το κυπριακό. Η Ελλάδα ζει άλλο ένα δράμα. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπάγος έχει καταρρεύσει από σοβαρή ασθένεια, οι δύο αντιπρόεδροι της κυβέρνησης Παναγιώτης Κανελλόπουλος και Στέφανος Στεφανόπουλος δεν έχουν την δυνατότητα πρωτοβουλιών.

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας Χάρολντ Μακ Μίλαν συμβουλεύει τον Τούρκο συνάδελφό του Φατίν Ρουστού Ζορλού, η χώρα του να προχωρήσει σε «εντονότερη δράση» για να αποδειχθεί διεθνώς η αποφασιστικότητά της να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Το μήνυμα φτάνει στην Άγκυρα νωρίς στις 6 Σεπτεμβρίου.

Έτσι αρχίζει η εφαρμογή ενός σατανικά σχεδιασμένου, ολοκληρωμένου σχεδίου, που απέβλεπε αφενός στον ξεριζωμό του εναπομείναντος Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, αφετέρου να δείξει την δήθεν αγανάκτηση του τουρκικού λαού για την στάση της Ελλάδος στο κυπριακό. Στον κήπο του υποτιθέμενου σπιτιού του Κεμάλ Ατατούρκ, στην Θεσσαλονίκη, τοποθετείται εκρηκτικός μηχανισμός που δεν προκάλεσε καμία σοβαρή ζημιά πέρα από την θραύση μερικών τζαμιών. Σύμφωνα με το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης που εκδόθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1955 η τοποθέτηση του εκρηκτικού μηχανισμού, τοποθετήθηκε από τον φύλακα του σπιτιού, τον Χασάν Μεχμέτογλου, ο οποίος τον παρέλαβε από τον φοιτητή τότε Οκτάϊ Εγκίν, κατοπινό διευθυντή της τουρκικής ασφάλειας και νυν νομάρχη Νέβσεχιρ της Καππαδοκίας.

Η συνέχεια του σχεδίου πλέον, εξελίχθηκε στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη. Στις 6 μ.μ. της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, ξεκινάει μεγάλο συλλαλητήριο στην πλατεία Ταξίμ του Πέρα. Τα σύνθημα του συλλαλητηρίου δόθηκε με την έκδοση εκτάκτου παραρτήματος της εφημερίδας «Ισταμπούλ Εξπρές» η οποία έγραφε σε οκτάστηλο «Οι Έλληνες έβαλαν βόμβα στο σπίτι του Πατέρα μας».

Τα γεγονότα

Την πρώτη επίθεση την δέχεται το ιστορικό ελληνικό καφενείο «Επτάλοφος» στην πλατεία Ταξίμ. Σε λίγα λεπτά, τζάμια, καρέκλες, τραπέζια, ψυγεία, γίνονται μία άμορφη μάζα που διασκορπίζεται στην είσοδο της μεγάλης λεωφόρου του Πέρα. Σε λίγες ώρες όλη η λεωφόρος είναι αδιαπέραστη. Τα κατεστραμμένα καταστήματα και σπίτια, θυμίζουν πόλη βομβαρδισμένη.

Οργανωτές ήσαν οι Φοιτητικές ενώσεις, «αγανακτισμένοι πολίτες» και όργανα της τάξης με πολιτικά, που αποτελούσαν τους συμμετέχοντες. Σε λίγο φτάσανε και οργανωμένες ομάδες από διάφορα σημεία της ανατολής και της Θράκης με λεωφορεία και φορτηγά. Οι επικεφαλείς των διαδηλωτών έχουν στα χέρια τους καταλόγους σπιτιών και καταστημάτων που ανήκουν σε Έλληνες που ήδη έχουν σημαδευτεί με ένα σταυρό.

Δεκάδες Έλληνες πολίτες και κληρικοί κακοποιούνται.
Εβδομήντα τρεις εκκλησίες λεηλατούνται και παραδίδονται στις φλόγες.
Είκοσι έξι ελληνικά σχολεία καταστρέφονται.
Τέσσερις χιλιάδες τριακόσια σαράντα ελληνικά καταστήματα επίσης καταστρέφονται και λεηλατούνται.
Δύο χιλιάδες εξακόσια σπίτια Ελλήνων παραδίδονται στην πρωτοφανή λύσσα του όχλου.
Τα γραφεία και τα πιεστήρια των τριών ελληνικών εφημερίδων ρημάζονται.
Είκοσι ένα ελληνικά εργοστάσια γίνονται μπάζα και οι μηχανές πετιούνται στους δρόμους.
Οι πατριαρχικοί τάφοι στον αυλόγυρο της ιεράς μονής της Ζωοδόχου Πηγής σπάζονται και ξεθάβουν τα οστά των νεκρών.
Στο νεκροταφείο του Σισλί αφού έχουν καταστρέψει τους τάφους που είναι καλλιτεχνικά αριστουργήματα, ξεθάβουν πτώματα και με μανία τα μαχαιρώνουν και τα τεμαχίζουν.
Στην μονή της Ζωοδόχου Πηγής, της γνωστής Βαλουκλιώτισσας, ο 90χρονος μοναχός Χρύσανθος Μαντάς καίγεται ζωντανός.
Συνολικά ο Ελληνισμός της Πόλης θρηνεί είκοσι ανθρώπινες ζωές.
Στην Σμύρνη καταστρέφουν το ελληνικό περίπτερο στην Διεθνή Έκθεση και το πυρπολούν.
Οι διαδηλωτές καταστρέφουν και λεηλατούν τα σπίτια των Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούν στο ΝΑΤΟ και κακοποιούν αυτούς και τις γυναίκες τους.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1955, ο Άγγλος δημοσιογράφος της «Daily Mail» Νοέλ Μπάρμπες, έγραφε: «Ο ιερέας της εκκλησίας του Γενή Μαχαλά αφού γυμνώθηκε, δέθηκε σ’ ένα φορτηγό και τον γυρνούσαν στους δρόμους όπου το πλήθος τον έφτυνε. Από όσα είδα και άκουσα, δε μου μένει καμία αμφιβολία ότι η επίθεση του τουρκικού όχλου κατά των ελληνικών περιουσιών έχει προμελητηθεί και προετοιμαστεί με επιμέλεια». Ο Ελληνισμός της Πόλης έχει πλέον το καταλυτικό συναίσθημα της ανασφάλειας, αυτά τα γεγονότα έμειναν ατιμώρητα και από την Μητέρα Πατρίδα, αλλά και από τους διεθνείς οργανισμούς.

Οι 100.000 στασιαστές ήρθαν καλά εξοπλισμένοι με τους καταλόγους των ελληνικών διευθύνσεων και διασκορπίστηκαν σε 45 τετραγωνικα χιλιομέτρα

Σύμφωνα με τον Spiro Vryoni, που έχει δημοσιεύσει εργασία με θέμα - «ο μηχανισμός της καταστροφής» - υπήρξαν τρία συστηματικά κύματα των καταστροφέων.

Το πρώτο κύμα κατέστρεψε τις πόρτες και τα μεταλλικά εμπόδια σε όλες τις εκκλησίες, τα σπίτια και τις επιχειρήσεις.
Το δεύτερο κύμα άρχισε τις κλοπές το πλιάτσικο και τη λεηλασία. Ήρθαν με τα φορτηγά ώστε να λεηλατήσουν συστηματικά και να φύγουν με όσα περισσότερα μπορούσαν να πάρουν . Αλλά η βασική εργασία του δεύτερου κύματος ήταν να αρχισει η καταστροφή των σπιτιών, των διαμερίσματων, των εκκλησιών, και των καταστημάτων.
Το τρίτο ήρθε για να τελειώσει ότι άφησαν τα άλλα δύο. Ηταν τόσο μεγάλη η καταστροφή και η λεηλασία που δημιουργήθηκε έλλειψη τροφής στην Κωνσταντινούπολη. Η τιμή των αυγών αυξήθηκε 6 φορές και δεδομένου ότι τα περισσότερα αρτοποιεία ήταν κατεστραμμενα οι άνθρωποι έπρεπε να περιμένουν στη γραμμή για ένα κομμάτι του ψωμιού. Οι άνθρωποι δεν είχαν τίποτα να φάνε και πουθενά να κοιμηθούν. (Τα σπίτια λεηλατήθηκαν, και κάηκαν).

Να σημειώσουμε ότι οι 100.000 στασιαστές (σπουδαστές, εργατικές ενώσεις και αγρότες) ήρθαν καλά εξοπλισμένοι με τις αξίνες, φτυάρια, ξύλινα ροπαλα , φανούς ασετυλίνης, βενζίνη, δυναμίτη και τα μεγάλα φορτηγά . Πώς θα μπορούσε μια αυθόρμητη έκρηξη να εμφανιστεί όταν ήταν παντού οι άνθρωποι της ασφάλειας, η μυστική αστυνομία, η δημοτική αστυνομία, και οι Ένοπλες Δυνάμεις;

Αυτό ήταν τελική λύση της Τουρκίας. Το σύνθημα ''Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ'' έγινε πραγματικότητα.

OI TOYΡΚΟΙ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΡΗΣΑΝ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ 1923 ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ.

Το 1934 ο νόμος 2596 απαγόρευσε να φορούν ράσα έξω από την εκκλησία.

Το 1937 ορίσθηκαν μουσουλμάνοι αναπληρωτές διευθυντέςκαι διορίστηκαν σε όλα τα ελληνικά σχολεία. Από τότε οι κανονισμοί που έχουν εκδοθεί απαγορεύουν οποιαδήποτε αναφορά στην ιστορία ή τον πολιτισμό των σύγχρονων ελληνων και την αφαίρεση όλων των ειδοποιήσεων στην ελληνική γλώσσα στα σχολεία. Κανένα κονδύλιο δεν χορηγείται από τον τουρκικό προϋπολογισμό για την εκπαίδευση της μειονότητας.

Το 1941 ενώ η Ελλάδα πάλευε με τον ναζισμό η Τουρκία (αμφίβολα ουδέτερη) κινητοποίησε όλους τους Έλληνες μεταξύ 18 και 45 χρόνων και τους απήλασε στα ειδικά στρατόπεδα από τα οποία πολλοί δεν επέστρεψαν ποτέ.

.Το 1942 με τον νόμο «Varlik Vergisi» επέβαλε έναν φόρο πλούτου στην ιδιοκτησία. Οι διατάξεις του νόμου επιβλήθηκαν μόνο ενάντια στις μη-μουσουλμανικές μειονότητες . Π.χ. Έλληνες φορολογήθηκαν με 156 τοις εκατό των ετήσιων εσόδων και οι μουσουλμανοι Τούρκοι με 4.96 τοις εκατό. Το Varlik στέρησε αποτελεσματικά την κοινότητα από τον πλούτο της ο οποίος φρόντισαν να περάσει στα μουσουλμανικά χέρια.

Το 1949 όλα τα ελληνικά θρησκευτικά, φιλανθρωπικά και κοινοτικά ιδρύματα στερήθηκαν την αυτονομία τους και τοποθετήθηκαν κάτω από τη επίβλεψη της γενικής διεύθυνσης για τη θρησκευτική ιδιοκτησία (Vakuf).

Το 1963 το τουρκικό Συμβούλιο του κράτους καθόρισε ότι τα μη-μουσουλμανικά μέρη του πληθυσμού δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν ακίνητη περιουσία παραπάνω από αυτήν που είχαν το 1926.

.Το 1964 οι τουρκικές αρχές έκλεισαν το πατριαρχικό σπίτι και απαγόρευσαν την περαιτέρω εκτύπωση των δύο θρησκευτικών περιοδικών .Με τη μυστική απόφαση (6/3801) που λήφθηκε από το τουρκικό υπουργικό Συμβούλιο 2/11/64 όλη η πραγματική ιδιοκτησία που ανήκει σε Έλληνες ήταν δεσμευμένη και στους Έλληνες απαγορεύθηκε να προσφύγουν σε νομικές ενέργειες για την μεταφορά της ιδιοκτησίας.

Στον ίδιο χρόνο η λειτουργία του ελληνικού ορφανοτροφείου στην Πρίγκηπο ήταν απαγορευμένη και το κτήριο βίαια καταλήφθφηκε από τις τουρκικές αρχές, ρίχνοντας κυριολεκτικά 117 αγόρια και 46 κορίτσια στον δρόμο.

Τον ίδιο χρόνο 15.000 Έλληνες ειδοποιήθηκαν οτι εντός μερικών ωρών( πέρνωντας μονο μια βαλίτσα και αφού τους δεσμεύθηκε όλη η περιουσία) να εγκαταλείψουν την ΠΟΛΗ.

Το 1967 (νόμος 903/67) επέβαλε έναν φόρο επιθεώρησης 5% στο εισόδημα της ιδιοκτησίας της μειονότητας. Αυτός ο νόμος απαγόρευσε επίσης και την επισκευή ή την αποκατάσταση της ακίνητης περιουσίας που ανήκει πάντα στην ιδιοκτησία της μειονότητας και μόνο.

Το 1970 το Υπουργείο Παιδείας απαγόρευσε τις προσευχές στα σχολεία μειονότητας.

Στο ίδιο χρόνο ένας νέος φόρος περιουσίας 6% επιβλήθηκε στην ακίνητη περιουσία της ιδιοκτησίας της μειονότητας.

Το 1971, το θεολογικό σχολείο της Χάλκης κλείνει. Παρά τις κλήσεις από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Αυστραλία η Τουρκία αρνείται να ανοίξει την θεολογική σχολή της Χάλκης.

Το 1983 η χριστιανική θρησκευτική και φιλανθρωπική ιδιοκτησία εξαιρέθηκε από το νόμο 2912/83. Αυτός ο νόμος ακύρωσε τις παλαιές συμφωνίες μισθώσεων και επέτρεψε στους ιδιοκτήτες ακινήτων να προβούν σε νέα μισθώματα αλλά με τις τρέχουσες τιμές εμπορίου. Με την παρεμπόδιση των Χριστιανών από το να ωφεληθούν από αυτόν τον νόμο, οι τουρκικές αρχές εξασφάλισαν τον οικονομικό στραγγαλισμό τους.

Εκατοντάδες εκκλησίες νεκροταφεία και σχολεία γκρεμίσθηκαν γιατί όλως τυχαίως από τα συγκεκριμένα σημεία έπρεπε να περάσουν δρόμοι η να κατασκευασθούν διάφορα έργα

Αυτά που έγραψαν ή δήλωσαν για τα γεγονότα της 6 Σεπτεμβρίου 1955 οι Τούρκοι.

Ιατρός N. Dosdogru (κατάθεσή του στο δικαστήριο): «Καθώς νύχτωνε, η ανηφοριά που μέναμε άρχισε να γεμίζει από πλήθη που έτρεχαν άλλοι πάνω προς τα κάτω κι άλλοι στην αντίθετη κατεύθυνση. Στα χέρια τους κρατούσαν σημαίες (τουρκικές), φωτογραφίες του Ατατούρκ, καζμάδες, μπαλτάδες και ρόπαλα και κράζοντας έφτυναν μπρος στην πόρτα του κήπου του κτιρίου που μέναμε. Ήταν το μόνο σπίτι όπου κατοικούσε Ρωμιός. Σε αυτή την γειτονιά έμεναν περισσότεροι Εβραίοι και Αρμένιοι. Κραύγαζαν ότι η Κύπρος είναι τουρκική και θα μείνει, αναθεμάτιζαν τον Μακάριο. Στην αρχή κατέστρεψαν το αυτοκίνητο του ιδιοκτήτη μας, του Σόλωνα. Τα ρόπαλα, οι καζμάδες και οι μπαλτάδες που έπεφταν πάνω στο αυτοκίνητο με μίσος, σε λίγο το μετέτρεψαν σε άμορφη μάζα. Στην συνέχεια όρμησαν προς το σπίτι».

Sevket Temiz (Από την κατάθεσή του στην δίκη του): «Το βράδυ της 6ης Σεπτεμβρίου καθόμουν σε ένα καφενείο της εθνικής οδού Αδριανούπολης-Κωνσταντινούπολης. Κατά τις 4.30 μ.μ. πέρασαν δύο φορτηγά γεμάτα με χωρικούς, προς την κατεύθυνση της Πόλης. Λίγο μετά πέρασε ένα ακόμη, το οποίο στάθηκε να βάλει βενζίνη. Ένας από το πλήθος μου είπε: «Φίλε, στην Πόλη έχει γλέντι, πάμε εκεί». Όταν τον ρώτησα τι γλέντι, απάντησε: «Το έργο θα το δεις αύριο» και όλοι μαζί έσκασαν στα γέλια. Κατά τις 10 μ.μ. έφτασε αργοπορημένο από την Πόλη ένα λεωφορείο, όταν ρώτησα τον οδηγό μου είπε: «Μη ρωτάς, την Κωνσταντινούπολη να μην τη δεις, από άκρη σε άκρη έβαλαν φωτιές, την έκαψαν, την γκρέμισαν, μετατράπηκε σε αλάνα».

Hicri Tan (Μαρτυρία στην δίκη της Πλάτης, ενός ατόμου που ήτα κινηματογραφιστής,): «Άφησα τον φίλο μου μπροστά στο μαγαζί του Γιάννη, έτσι δεν έπαθε ζημιά. Αυτό δείχνει ότι αν ήθελε η αστυνομία θα μπορούσε να εμποδίσει τα γεγονότα. Την ίδια ώρα στο Πέρα, ο όχλος που ερχόταν από κάτω, σταμάτησε μπρος στον αστυνόμο που είχε βάρδια στο Αγάτζαμι και του ζήτησαν μαχαίρι για να ξεσκίσουν τις γούνες που κουβαλούσαν μαζί τους. Ο αστυνόμος προτίμησε να σκίσει τις γούνες μόνος του».

Rasim Atalay (Μαρτυρία του δικηγόρου της Σμύρνης): «Την ημέρα των γεγονότων, ήμουν νομικός σύμβουλος του ΝΑΤΟ στην Σμύρνη. Στη 1 μετά τα μεσάνυχτα χτύπησε το τηλέφωνο, με ζήτησε ο Έλληνας αξιωματικός, Κόκκινος. Μου ανέφερε ότι κακοποίησαν τον συνάδελφό του κ. Καλέτζο και την σύζυγό του και κατέστρεψαν τα πράγματά τους. Η αγωνία ήταν έκδηλη, διότι περίμενε να έρθει η σειρά του».

Yilmaz Karakoyunlu (από την παράσταση του έργου του): «Στο μυθιστόρημά μου Guz Sancisi (Φθινοπωρινός πόνος), περιγράφω μερικά στιγμιότυπα που έζησα και είδα εκείνη τη νύχτα... Στο Πέρα υπήρχε το πολυτελέστατο και περιποιημένο πολυκατάστημα «Lion». Μερικοί από το πλήθος είχαν πάρει μεγάλα ψαλίδια και μετά μανίας κατέστρεψαν τα τόπια των μεταξωτών υφασμάτων και τα μετέτρεπαν σε λωρίδες. Τζάμια, βιτρίνες, καθρέπτες, γίνονταν σε κλάσμα δευτερολέπτου συντρίμμια. Όταν έφτασα στο στενό που βγαίνει στον κινηματογράφο «Yeni Melek», ήταν αδύνατο να προχωρήσεις. Όπως όταν είμαστε μέσα στην θάλασσα και δυσκολευόμαστε να βαδίσουμε. Έτσι τα διάφορα αντικείμενα που είχαν μετατραπεί σε μπάζα, εμπόδιζαν την στράτα».

πηγές

ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ

Χ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΡ.ΣΥΝΘΗΚΕΣ

C.M WOODHOUSE. H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ

ΤΟ ΚΛΥΣΜΑ