Γνωριζοντας τον Ιωαννη Μεταξα από δηλωσεις των πολεμιων του..
1. Παναγιωτης Κανελοπουλος
2. Μίκης Θεοδωράκης
«.....Ο
θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός
διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Οχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη
νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω
ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια
εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του
μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην
άλλη άκουγες τα κλάματα. Εκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός
ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Οχι” και μετά να
πεθάνει... Και πίσω από το “Οχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός
πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε
δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε
παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου,
που ήταν αγγλόφιλος...».
3. Γρηγόρης Φαράκος
Ο Μεταξας αντιμετωπος με την Ιστορια
«..Πολλοί
δεν μπορούν να του συγχωρήσουν ότι υπήρξε πιο αποτελεσματικός ως
αγωνιστής για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη για τον λαό, για τις
κατώτερες κοινωνικές τάξεις του μόχθου των αγροτών και των εργατών. Ισως
το πιό προσβλητικό για εμας τους Ελληνες » γράφει ο αείμνηστος
Παναγιώτης Γ. Βατικιώτης(1928-1998), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του
Λονδίνου – διεθνώς ανεγνωρισμένος ως ένας από τους μεγάλους ειδήμονες
στην πολιτική Ιστορία της εγγύς και μέσης ανατολής- στο βιβλίο του ''Μια
πολιτικη βιογραφια του Ιωαννη Μεταξα'' « ηταν , ότι ο Μεταξάς κατόρθωσε
να κυβερνήσει την χώρα για τεσσεράμισι χρόνια με ένα ουσιαστικά
προσωπικό καθεστώς φωτισμένης δεσποτείας χωρίς καμία υποστήριξι από
κάποιο πολιτικό κόμμα..Ενα καθεστώς που στηριζόταν απόλυτα σε μιά
αμοιβαία συμφωνία με τον βασιλιά..σε ενα σώμα αξιωματικών που τον
σεβόταν ως τον κάποτε λαμπρό επιτελικό απόστρατο στρατηγό ..και στη δική
του εντυπωσιακή ηθική αυθεντία…»
Οταν
δέκα λεπτά πρίν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου του 1940,
εκείνος κτύπησε το κουδούνι της φτωχικής οικίας του πρωθυπουργού , με
την εντολή να παραδώση το τελεσίγραφον στις 3 π.μ. ακριβώς, της
28/10/1940.
Γερμανικες Προτασεις Ειρηνης
Περιελαμβαναν δε τα ακολουθα:
http://gianniotis.blogspot.com/2009/10/blog-post_9738.html
istorikathemata
1. Παναγιωτης Κανελοπουλος
“ Πρεπει να ειμεθα χωρις αλλο ευγνωμονες εις τον Ι. Μεταξα, διοτι
ειπε ολομοναχος , εις το σκοταδι της Νυχτας το μεγα ΟΧΙ. Λεγουν, οσοι
αντικρυζουν με εμπαθεια και αυτα τα γεγονοτα της στοριας, οτι το οχι δεν
το ειπε ο Μεταξας αλλα ο ελληνικος λαος. Ναι το ειπε ο Ελληνικος Λαος
,αλλα αφου το ειχεν πη ο Μεταξας. Εαν ο Μεταξας ελεγε ΝΑΙ , πως θα ελεγε
το ΟΧΙ ο Ελληνικος λαος, αφου θα ξυπνουσε αργοτερα? Θα το ελεγε βεβαια
μεσα του, θα το εξεδηλωνε εμπρακτα οταν θα ωργανωνε μυστικα τη αντιστασι
αλλα η Αλβανικη εποποιια δεν θα εγραφετο ποτε. Ας ειμεθα τιμιοι απεναντι της Ιστοριας . Το μεγα ΟΧΙ ειναι πραξις του Ι.Μεταξα.»
Απο το βιβλιο «Τα χρονια του Μεγαλου Πολεμου»του Π.Κανελλοπουλου
2. Μίκης Θεοδωράκης
«.....Ο
θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός
διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Οχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη
νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω
ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια
εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του
μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην
άλλη άκουγες τα κλάματα. Εκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός
ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Οχι” και μετά να
πεθάνει... Και πίσω από το “Οχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός
πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε
δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε
παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου,
που ήταν αγγλόφιλος...».3. Γρηγόρης Φαράκος
«...Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου
μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου... Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι
τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν
ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε
στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και
την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά.
...Η στάση της Σοβιετικής Ενωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν
διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ
δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που
είχαν ταχθεί κατά του Αξονα...
......Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου
εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως
μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται... Βεβαίως, αρνιέμαι
τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το
“Οχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή
κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο
Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός.
Και θα πω και κάτι ακόμα: Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ημουν
από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και
παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος...».
Ο Μεταξας αντιμετωπος με την Ιστορια
«..Πολλοί
δεν μπορούν να του συγχωρήσουν ότι υπήρξε πιο αποτελεσματικός ως
αγωνιστής για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη για τον λαό, για τις
κατώτερες κοινωνικές τάξεις του μόχθου των αγροτών και των εργατών. Ισως
το πιό προσβλητικό για εμας τους Ελληνες » γράφει ο αείμνηστος
Παναγιώτης Γ. Βατικιώτης(1928-1998), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του
Λονδίνου – διεθνώς ανεγνωρισμένος ως ένας από τους μεγάλους ειδήμονες
στην πολιτική Ιστορία της εγγύς και μέσης ανατολής- στο βιβλίο του ''Μια
πολιτικη βιογραφια του Ιωαννη Μεταξα'' « ηταν , ότι ο Μεταξάς κατόρθωσε
να κυβερνήσει την χώρα για τεσσεράμισι χρόνια με ένα ουσιαστικά
προσωπικό καθεστώς φωτισμένης δεσποτείας χωρίς καμία υποστήριξι από
κάποιο πολιτικό κόμμα..Ενα καθεστώς που στηριζόταν απόλυτα σε μιά
αμοιβαία συμφωνία με τον βασιλιά..σε ενα σώμα αξιωματικών που τον
σεβόταν ως τον κάποτε λαμπρό επιτελικό απόστρατο στρατηγό ..και στη δική
του εντυπωσιακή ηθική αυθεντία…»
Βεβαίως είναι πανθομολογούμενο τοις πάσι...
Μολονότι το όνομα του Εθνικού κυβερνήτου, Ιωάννου Μεταξά, δέν αναφέρεται
ούτε από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία μας, αλλα ούτε και απο τα
Μεσα Ενημερωσεως Αριστερων Αποψεων- που κάθε επετειο της 28ης Οκτωβρίου,
το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι - στη συνείδησι του Ελληνικού
Λαού αλλά και στις επίκαιρες σηζητήσεις, ο Μεταξάς, κατα γενική
παραδοχή, πέρασε το κατώφλι της Ιστορίας περισσότερο για την απάντησι
που έδωσε στον ιταλό πρέσβυ, Εμμανουέλε Γκράτσι.
Οταν
δέκα λεπτά πρίν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου του 1940,
εκείνος κτύπησε το κουδούνι της φτωχικής οικίας του πρωθυπουργού , με
την εντολή να παραδώση το τελεσίγραφον στις 3 π.μ. ακριβώς, της
28/10/1940.
''Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει'' αφηγείται ο Γκράτσι.
«Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν
τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλλά
σταθερή μου είπε: "Alors c'est la guerre." (Λοιπόν έχουμε πόλεμο).»Είναι
τόσο περιττό να πούμε ότι εκείνη την ώρα και οι πιό ξενύχτηδες
Αθηναίοι, θα ήσαν ήδη στον πρώτο τους ύπνο. Την συνάντησι, τον χρονο και
τον λόγο προώρισε, για καλή μας τύχη, η Ιστορία, εκείνη την στιγμή,
στον Ιωάννη Μεταξά. Ουδείς δύναται να το αρνηθεί. Μόνο να το αποσιωπά με
την γενναιότητα των δειλών...
Γερμανικες Προτασεις Ειρηνης
Σημαντικες λεπτομερειες για τις Γερμανικες προτασεις Ειρηνης προς
τερματισμο του Ελληνο-ιταλικου πολεμου παρεχονται στο βιβλιο του
Α.Π.ΖΟΛΩΤΑ, «Γερμανικαι προτασεις Ειρηνης" Η προσπαθεια της Γερμανιας
προς τερματισμο του ΕλληνοΙταλικου Πολεμου»εκδοσεις Ερωδιος 2005. Οι
προτασεις αυτες κατεστησαν γνωστες στη συναντησι της 17ην Δεκεμβριου
1940, του Ελληνος Πρεσβεως Π. Αργυροπουλου, στην Ισπανια με τον Ουγγρο
στρατηγο Αντορκα ( Πρεσβεως της Ουγγαριας στην Ισπανια και προσωπικου
φιλου του Φον Καναρη, απεσταλμενου του Χιτλερ στον Αντορκα δια την
διαμεσολαβησι μεταξυ Γερμανιας και Ελλαδος) και διεβιβασθησαν αμεσως
προς τον Μεταξα.
Περιελαμβαναν δε τα ακολουθα:
«Η Ελλας ηδυνατο να διατηρηση τας θεσεις τας οποιας κατελαβε ο
στρατος της εν Αλβανια και να συναφθη Ειρηνη προς την ιταλια. Προς
αποφυγη επιεσοδειων μεταξυ Ελληνων και Ιταλων θα εδημιουργειτο νεκρα
Ζωνη, εντος της οπιας θα παρεμβαλλοντο μεταξυ των δυο αντιπαλων στρατων
γερμανικαι δυναμεις ως παρατητρηται. Η Γερμανικη Κυβερνησις ,εαν εδεχετο
η ελληνικη, θα ανελαμβανε τη υποχρεωσι να μεριμνηση οπως αποχωρησουν αι
επι του εδαφυς της ευρισκομενοι κατα την στιγμην της ανακωχης
Βρεταννικαι υναμεις..»
Η εισηγησις του πρεσβεως μας μεταξυ αλλων ελεγε και τα εξης:
«..επρεπε να δεχθωμεν τας προτασεις , για να αποφυγωμε πασαν
μελλοντικην επεμβασιν της Γερμανιας εις τον Ελληνο-ιταλικον πολεμο, η
οποια θα ητο καταστρεπτικη δι ημας..»
Οι ΑΓΓΛΟΙ εν τω μεταξυ, πολυ πιθανον ενημεροι των τεκταινομενων,
προσπαθουν ποικιλοτροπως να πεισουν εγκαιρως τον Μεταξα (συναντησεις του
Στρατηγου Ουέϊβελ στην Αθηνα την 17η Ιανουαριου 1941) να δεχθη
συμβολικες δυναμεις στην Θεσσαλονικη, βεβαιοι οντες οτι κατ αυτον τον
τροπο θα πρκαλουσαν και θα εξαναναγκαζον τον Χιτλερ να επιτεθη 
αμεσα κατα της Ελλαδος, δηλαδη να εμπλακη και στα Βαλκανια, επ ωφελεια των ιδιων.
αμεσα κατα της Ελλαδος, δηλαδη να εμπλακη και στα Βαλκανια, επ ωφελεια των ιδιων.
Και καλως δια τα συμφεροντα της πατριδος των, οχι ομως και δια τα ιδικα
μας. Δεν ειναι παραδοξο που το τελευταιο κειμενο-διακοινωσις του Εθνικου Κυβερνητη Ιωαννη Μεταξα
προς την,Αγγλικη Κυβερνησι συνταχθεν την 17η Ιανουαριου 1941,
προσπαθουσε να αποφυγη την προκλησι του Ελληνο-Γερμανικου πολεμου που θα
πυροδοτουσε η παρουσια-προφασις στην Ελλαδα έστω και μικρου αγηματος
Αγγλων ή της RAF στην Βορειο Ελλαδα.«Ειμεθα αποφασισμενοι να
αντιμετωπισωμεν καθ οιονδηποτε τροπο και με οιασδηποτε θυσιας ενδεχμενη
Γερμανικη επιθεσι. ,ΑΛΛΑ ΟΥΔΟΛΩΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩΜΕ....»
εγραφε ο Μεταξας στο τελευταιο γραπτο μηνυμα του, διακοινωσι προς την
Αγγλικη Κυβερνησι...
Συμπτωματικως, την ιδια ημερα αισθανεται ελαφρα αδιαθεσια , εγχειριζεται
δια «παραμυγδαλικο αποστημα» μετα απο δυο ημερες, την 19ην Ιανουαριου
1941, και τελικως αποθνησκει την 29ην Ιανουαριου 1941...
Η θανατηφορος «ασθενεια «του Ιωνανη Μεταξα..
Στο βιβλιο του David Irving «Ο Πολεμος του Χιτλερ» εκδοσεις Γκοβοστη,
Δεύτερος Τομος σελις 774 ανφερεται οτι ο καθηγητης Hans Eppinger, ο πιο
σπουδιαος γιατρος του Γ' Ράϊχ, εξεταζοντας τον θανοντα Βασιλια Βορι, της
Βουλγαριας, παρατηρησε οτι τα κατω ακρα του Βασιλια ειχαν μαυρισει,
κατι που ειχε δη μονον μια φορα πριν , οταν ο πρωθυπουργος της Ελλαδος
Ιωαννης Μεταξας ειχε δηλητηριαστη, τον Ιανουαριο του 1941..» Ενω στο ιδιο βιβλιο σον πρωτο Τομο σελις 454, για το ενδεχομενο επιθεσεως κατα της Ελλαδος αναφερε τα εξης:
«..Ετσι διαμορφωθηκε το στρατηγικο χρονοδιαγραμμα του Χιτλερ.Θα
πραγματοποιουσε , νωρις τον Μαρτιο 1941, την επιθεσι κατα της ΕΛΛΑΔΟς ,
με την κωδικη ονομασια ΜΑΡΙΤΑ, απο το ονομα της μιας κορης του
Αρχιστρατηγου Γιοντλ. Φυσικα αν οι Ελληνες αποφασιζαν να απομακρυνουν
τους αγγλους καλεσμενους τους θα ανακαλουσε οριστικα την ΜΑΡΙΤΑ. Δεν
ειχε το παραμικρο ενδιαφερον να καταλαβει την Ελλαδα...»
πηγές
Ιασωνhttp://gianniotis.blogspot.com/2009/10/blog-post_9738.html
istorikathemata
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου