Συρία: 11.000 αιμοσταγείς τζιχαντιστές από 74 ξένες χώρες με όπλα ανά χείρας

Γράφει ο Μάνος Ηλιάδης

Αν και ο πόλεμος είναι ένα φαινόμενο με εκ φύσεως απρόβλεπτες συνέπειες, εξελίξεις και προεκτάσεις, αυτός που συνεχίζεται επί περίπου δυόμισι χρόνια στη Συρία μας εξέπληξε για ακόμη μία φορά σύμφωνα και με τα στοιχεία μιάς πρόσφατης έρευνας, η οποία αποκαλύπτει τη συμμετοχή σε αυτόν 11.000 μαχητών του Τζιχάντ από 74 χώρες(!), οι οποίοι συμμετέχουν στον αγώνα για την ανατροπή του συριακού καθεστώτος, με δεδηλωμένο σκοπό την εγκαθίδρυση ενός ακόμη κράτους που θα διέπεται από το νόμο της Σαρίας.

Η κατάσταση αυτή, μία αδιάψευστη εκδήλωση της αυξανόμενης ριζοσπαστικοποίησης και επεκτατικότητας του Ισλάμ, δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά. Τα πρώτα στοιχεία αυτής της καταστάσεως εμφανίστηκαν στον πόλεμο του Αφγανιστάν εναντίον των Σοβιετικών στη δεκαετία του ’80, ακολούθησαν ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία της επόμενης δεκαετίας και η εξέγερση στην Τσετσενία και αργότερα ο πόλεμος στο Ιράκ και πρόσφατα στη Λιβύη, αλλά ουδέποτε η έκτασή της δεν έλαβε τις ποσοτικές και ποιοτικές διαστάσεις που θα δούμε παρακάτω.

Τα στοιχεία

Η έρευνα, που δημοσιοποιήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2013, έγινε από το Διεθνές Κέντρο Μελέτης του Ριζοσπαστισμού και της Πολιτικής Βίας του Λονδίνου και ανακαλύπτει την περίοδο από τις 10 Δεκεμβρίου 2011 έως τις 10 Δεκεμβρίου 2013, βασίζεται σε στοιχεία από 1.500 διαφορετικές πηγές που συγκεντρώθηκαν στη βάση δεδομένων του Κέντρου.

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι κατά την περίοδο αυτή ο αριθμός των μαχητών του Τζιχάντ στη Συρία ανέρχεται σε 11.000 μαχητές που προέρχονται από 74 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο, εκ των οποίων οι 15 είναι χώρες της Ευρώπης(!), 21 είναι χώρες της Μέσης Ανατολής και οι υπόλοιποι από πολλές άλλες χώρες, από την Αυστραλία και τον Καναδά έως την Ρωσία και τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και κυρίως τα Βαλκάνια.

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι ο παραπάνω αριθμός ξένων μαχητών του Τζιχάντ είναι περίπου διπλάσιος από τον αριθμό που έδωσε το ίδιο το Κέντρο τον Απρίλιο του 2013, γεγονός που δείχνει μία επικίνδυνη αυξητική τάση.

Αυτή η τάση επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ενώ στον υπολογισμό του Απριλίου 2013 οι ισλαμιστές μαχητές στη Συρία που προέρχονταν από την Ευρώπη ήταν μεταξύ 135 και 590, στον υπολογισμό του Δεκεμβρίου 2013 ήταν μεταξύ 396 και 1.937 (οι υπολογισμοί αυτιοί θεωρούνται ιδιαίτερα συντηρητικοί, διότι άλλες πηγές αναφέρουν ότι μόνο από τη Γερμανία και τη Γαλλία οι μαχητές του Ισλάμ ήταν περίπου 2.000).

Τούτο σημαίνει ότι μέσα σε διάστημα μόλις 8 μηνών ο αριθμός των μαχητών από την Ευρώπη τριπλασιάστηκε, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από επίσημα στοιχεία χωρών της Ευρώπης,

Οι αριθμοί που δίνουν, για παράδειγμα, οι κυβερνητικές υπηρεσίες της Γαλλίας και της Δανίας τον Δεκέμβριο του 2013 είναι διπλάσιοι των αριθμών του Απριλίου του ίδιου έτους, ενώ τα αντίστοιχα στοιχεία από το Βέλγιο, την Αγγλία και τη Γερμανία, είναι τετραπλάσια αυτών της ίδιας περιόδου!

Για να δοθεί μία ιδέα των μαχητών του Ισλάμ που προέρχονται από ορισμένες χώρες της Ευρώπης, οι αριθμοί αυτοί ανά χώρα προελεύσεως είναι ως εξής (οι πρώτοι αριθμοί είναι απόλυτα επιβεβαιωμένοι, με γνωστά και τα ονόματα, ενώ οι δεύτεροι είναι αυτοί για τους οποίους υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες):

• Βέλγιο: 76 – 296
• Δανία: 25 – 84
• Φινλανδία: 4 – 20
• Γαλλία: 63 – 412
• Γερμανία: 34 – 240
• Ιταλία: 2 – 50
• Ολλανδία: 29 – 152
• Νορβηγία: 33 – 40
• Σουηδία: 39 – 87
• Ισπανία: 34 – 95
• Αγγλία: 43 – 366

Και πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων και το Λουξεμβούργο με έναν μαχητή.

Οι μαχητές του Τζιχάντ από ορισμένες, πάλι, αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής είναι:

• Αλγερία: 68 – 123
• Αίγυπτος: 119 – 358
• Ιορδανία: 180 – 2.089
• Λιβύη: 336 – 556
• Μαρόκο: 77 – 91
• Κατάρ: 14 – 15
• Σαουδική Αραβία: 386 – 1016
• Σουδάν: 2 – 96
• Εμιράτα: 14
• Υεμένη: 14 – 140

Από τις χώρες της ευρύτερης περιοχής εντύπωση προκαλεί η συμμετοχή των Τούρκων, οι οποίοι ανέρχονται σε 63 – 500, καθώς επίσης και από το ίδιο το Ισραήλ 15 – 20.

Από το Κόσοβο

Εκτός της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, οι μεγαλύτεροι αριθμοί μαχητών του Ισλάμ είναι από τα Βαλκάνια(!) και τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Στα Βαλκάνια, ο μεγαλύτερος αριθμός πολεμιστών του Τζιχάντ προέρχεται από το Κόσοβο (4-150) και την Αλβανία (9-140), στοιχείο προφανώς άσχετο με το αλβανικό εθνικισμό, καθώς επίσης και από τη Βοσνία (18-60), ενώ ακολουθούν τα Σκόπια (3-20), η Σερβία (3) και η Βουλγαρία (1).

Οι μαχητές του Τζιχάντ ήταν ακόμη από τη Ρωσία (9-423), την Τσετσενία (36-186), το Καζακστάν (14-150), την Ουκρανία (50) και το Κιργιστάν (9-30).

Από τις υπόλοιπες μη ευρωπαϊκές χώρες, η μεγαλύτερη συμμετοχή ήταν από την Αυστραλία (23-205), τον Καναδά (9-100) και τις ΗΠΑ (17-60), ενώ μαχητές του Ισλάμ ήταν ακόμη από το Πακιστάν (7-30), την Κίνα (6-100), τη Σομαλία (5-68) και το Αφγανιστάν (12-23).

Στοιχεία για μαχητές το Ισλάμ που πήγαν στη Συρία από την Ελλάδα δεν υπάρχουν, γεγονός μάλλον περίεργο, δεδομένου ότι άλλες χώρες με πολύ μικρότερους πληθυσμούς μουσουλμάνων μεταναστών περιλαμβάνονται στην παραπάνω έρευνα.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ενδεχομένως οι αρμόδιες υπηρεσίες (ΕΥΠ, Διεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας κ.α.) δεν έχουν σχετικές πληροφορίες ή ότι δεν αξιολόγησαν τις υφιστάμενες πληροφορίες υπό αυτό το πρίσμα;

Έχουν τα χρήματα

Η αυξανόμενη επιθετικότητα και ο επεκτατισμός του ριζοσπαστικού Ισλάμ σε ολόκληρο τον κόσμο δεν μπορεί παρά να οφείλονται στην κεφαλαιοποίηση των κερδών του Ισλάμ από την επιτευχθείσα εξάπλωση του αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου και των οργανώσεών τους, την αφειδή χρηματοδότησή τους κυρίως από τη Σαουδική Αραβία καθώς και το Κατάρ και άλλα κράτη του Κόλπου, σε συνδυασμό με τη ριζοσπαστικοποίηση που προκαλείται από τα κηρύγματα των μουσουλμάνων ιμάμηδων στα επίσημα και ανεπίσημα τζαμιά, που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε όλο τον κόσμο, με πρώτη την Ευρώπη.

Η αδιαφορία της Ευρώπης παρά τις προειδοποιήσεις των υπηρεσιών ασφαλείας

Το περίεργο με την Ευρώπη κυρίως –γιατί στις ΗΠΑ η κατάσταση ανοχής άρχισε να αλλάζει- είναι ότι όλα αυτά γίνονται ενώ οι υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας όλων των ευρωπαϊκών χωρών θεωρούν το ριζοσπαστικό Ισλάμ ως τη μεγαλύτερη απειλή εσωτερικής ασφάλειας.

Οι πολιτικοί της Ευρώπης δέχονται ακόμη το μύθο της «συνυπάρξεως των πολιτισμών» και του υποτιθέμενου διαθρησκευτικού διαλόγου που προωθούν με άφθονο χρήμα οι ηγέτες του Ισλάμ, χωρίς να βλέπουν πως η συνύπαρξη αυτή δεν εφαρμόζεται στις ισλαμικές χώρες, στις οποίες οι χριστιανικές εκκλησίες πυρπολούνται και καταστρέφονται η μία μετά την άλλη και οι διακρίσεις ή μάλλον οι άγριοι διωγμοί των χριστιανών (με άνω των χιλίων νεκρών ετησίως) δε λένε να σταματήσουν.

Ακόμη χειρότερα, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί διευκολύνουν το έργο του Ισλάμ με νόμους που αποσκοπούν στη σίγαση των φωνών που προειδοποιούν για την κατάσταση αυτή, υπό το πρόσχημα της μη εξαπλώσεως ιδεών που ενθαρρύνουν τα περίφημα «εγκλήματα μίσους» και λοιπά ισλαμικής «εμπνεύσεως» ιδεολογήματα, τη στιγμή που τα κηρύγματα μίσους είναι στην ημερήσια διάταξη τόσο στη δική μας Θράκη (βλ. ανθελληνικούς λόγους στα τζαμιά) όσο και σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο.

Και το οξύμωρο είναι ότι, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ολόκληρη η Ευρώπη –και η δική μας περίεργη χώρα- έχει στραμμένη την προσοχή της στην… ανοησία περί του δήθεν κινδύνου από το ναζισμό (που κάθε χώρα, ακόμη και η πλημμελώς οργανωμένη δική μας, μπορεί να εξαφανίσει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, με την πλήρη υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού).

Τούτο δε τη στιγμή που μπροστά τους υπάρχει μία τεράστια υπαρκτή και θανάσιμη απειλή για ολόκληρο τον Δυτικό Πολιτισμό και τα σύγχρονα κράτη που βασίζονται σε αυτόν και στις αξίες του.

Κυριακάτικη Δημοκρατία