Σημείο
συζήτησης σε όλα τα πολιτικά «πηγαδάκια» αποτελεί το άνευ προηγουμένου
«άδειασμα» της ΝΔ, από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Σίμο Κεδίκογλου, για το
θέμα των υποβρυχίων. Όπως εκτενώς είχαμε γράψει στο προηγούμενο φύλλο, ο
ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε - με εμπεριστατωμένο τρόπο - τις ενστάσεις του για το
ζήτημα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η συμφωνία Βενιζέλου, της πώλησης των
Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και παραλαβής των υποβρυχίων του ΠΝ, που υπεγράφη
τον Οκτώβριο του 2010 και κυρώθηκε από τη Βουλή με τον Ν. 3885/2010,
έχει «οσμή σκανδάλου».
Μάλιστα η αξιωματική αντιπολίτευση υπέβαλε αίτημα για την παραπομπή της υπόθεσης σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, φέρνοντας τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, που όμως ζήτησε και πήρε την πλήρη κάλυψη του Μαξίμου. Βέβαια με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι του Μαξίμου, πέταξαν στα σκουπίδια, μια ολόκληρη επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε η ΝΔ τη διετία 2010 - 11 και που με απλά λόγια τεκμηρίωνε τους λόγους που η πολυδιαφημισμένη από το ΠΑΣΟΚ αυτή συμφωνία, δεν υπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον. Κάτι που βεβαίως και εκ του αποτελέσματος προέκυπτε, αφού και τα υποβρύχια δεν παραλάβαμε, και τα ναυπηγεία ουσιαστικά έχουν κλείσει και οι εργαζόμενοι κοντεύουν δύο χρόνια απλήρωτοι και έχουμε πληρώσει 2,3 δισ. ευρώ…
Ας δούμε, λοιπόν, μερικά στοιχεία για να καταλάβουμε γιατί η συμφωνία Βενιζέλου του 2010, που έγινε με σκοπό να διορθώσει τις «αμαρτωλές» συμβάσεις του Άκη Τσοχατζόπουλου, περιέπλεξε τα πράγματα και άφησε «σκιές».
Καταρχάς, υπήρχε στο τραπέζι, ήδη από τον Αύγουστο του 2008, γερμανική πρόταση κατασκευής δύο νέων υποβρυχίων τ. 209, αντί του εκσυγχρονισμού των δύο παλαιών ομοίου τύπου του ΠΝ, χωρίς οικονομική επιβάρυνση. Συγκεκριμένα, επειδή παράλληλα με το πρόγραμμα κατασκευής των νέων υποβρυχίων τ. 214 καθυστερούσε και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των υποβρυχίων τ. 209, η γερμανική εταιρεία HDW πρότεινε τον Αύγουστο του 2008 όπως αντί να εκσυγχρονίσει τα υπόλοιπα δύο υποβρύχια, να κατασκευάσει και να παραδώσει στο ΠΝ δύο νέα ολοκαίνουργια υποβρύχια τ.209 με σύστημα πρόωσης ΑΙΡ, χωρίς καμία επιπλέον επιβάρυνση, αρκεί από το συνολικά οφειλόμενο και για τις δύο συμβάσεις ποσό των 515 εκατομμυρίων ευρώ, το ΠΝ να κατέβαλε μέχρι τις 15 Οκτωβρίου 2008 το ποσόν των 105 εκατομμυρίων ευρώ και άλλα 50 εκ. ευρώ στο πρώτο εξάμηνο του 2009.
Το καλοκαίρι του 2008 με απόφαση του Ευ. Μειμαράκη, ανατέθηκε επιπρόσθετο έργο σε επιτροπή της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ) που ήταν επιφορτισμένη με την τροποποίηση Νο 7 της αρχικής σύμβασης, να καταθέσει δηλαδή στον κύριο ανάδοχο πρόταση, για τη μη συνέχιση του εκσυγχρονισμού μέσης ζωής και γενικής επισκευής των δύο εναπομεινάντων υποβρυχίων τ.209, αλλά αντ' αυτού την κατασκευή δύο καινούργιων υποβρυχίων τ. 209/ΑΙΡ (με αναερόβια πρόωση), χωρίς πρόσθετο κόστος ή οποιασδήποτε μορφής αύξηση του συμβατικού τιμήματος που προέβλεπε η αρχική σύμβαση.
Λίγους μήνες μετά, τον Ιούνιο του 2009, καταβλήθηκαν προς την γερμανική εταιρεία TKMS, 105 εκατ. ευρώ που αφορούσαν σε ληξιπρόθεσμες οφειλές χωρίς όμως να υπάρξει στη συνέχεια υπογραφή του σχεδίου τροποποίησης Νο 7, αν και η συγκεκριμένη πληρωμή είχε τεθεί από τους Γερμανούς ως προϋπόθεση για την υπογραφή της σχετικής τροποποίησης. Μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο, πάγωσαν τα πάντα, με αποτέλεσμα την 2α Σεπτεμβρίου 2009 οι ανάδοχοι (ΕΝΑΕ- HDW) να καταγγείλουν τις δύο συμβάσεις των υποβρυχίων (κατασκευής των τεσσάρων υποβρυχίων τ.214 και εκσυγχρονισμού των τριών τ.209). Πέντε μέρες πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η ΓΔΑΕΕ (Βασιλάκος), αρνήθηκε την καταγγελία των συμβάσεων ως «μη νόμιμη, αντισυμβατική και καταχρηστική».
Παραλαμβάνοντας ο Ευ. Βενιζέλος ως ΥΕΘΑ, διατήρησε μεν τον Ευ. Βασιλάκο στη ΓΔΑΕΕ, αλλά «ξέχασαν» και οι δύο τη γερμανική πρόταση.
Έτσι με την επίμαχη συμφωνία του Οκτωβρίου του 2010, ο Ευ. Βενιζέλος προωθούσε με απ' ευθείας ανάθεση, την κατασκευή δύο επιπλέον υποβρυχίων τ.214 αντί των δύο νέων υποβρυχίων τ.209, με συνέπεια να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός του ΠΝ (πιστώσεις ΕΜΠΑΕ) με επιπλέον 515 εκ. ευρώ, ενώ προστιθόνταν και απώλειες περίπου 220 εκ. ευρώ από ΑΩ. Επιπλέον κατεγράφοντο απώλειες 21 εκατ. ευρώ από βεβαιωμένες ποινικές ρήτρες. Υπάρχει όμως και ένα άλλο θέμα. Η δήθεν παροχή ανταλλακτικών και συστημάτων αξίας 117 εκατ. ευρώ για το μοναδικό εκσυγχρονισθέν (αλλά μη παραληφθέν) υποβρύχιο «ΩΚΕΑΝΟΣ» (τ.209), αφορά σε ανταλλακτικά και συστήματα, που είχαν ήδη κατασκευασθεί και πληρωθεί και προορίζονταν για τον εκσυγχρονισμό και των τριών παλαιών υποβρυχίων τ.209, όπως προέβλεπε η αρχική σύμβαση. Δηλαδή αγοράσαμε τα ανταλλακτικά, ξοδεύοντας δεκάδες εκ. ευρώ, ωσάν να επρόκειτο να υλοποιηθεί κανονικά το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού, αλλά με την αλλαγή της συμφωνίας, μας έμειναν… στο ράφι, αφού εκτιμάται ότι τα περισσότερα αποτελούν πλεονάζον και μη χρήσιμο υλικό για τον περιορισμένο επιχειρησιακό βίο του υποβρυχίου «ΩΚΕΑΝΟΣ».
Να πούμε επίσης, ότι η εντύπωση που δόθηκε ότι η αγορά των δύο νέων υποβρυχίων τ.209, θα αφορούσε σε προμήθεια παλαιού τύπου υποβρυχίων είναι εσφαλμένη, αφού ο μεν τύπος θα ήταν ο ίδιος, αλλά όλα τα συστήματα, η πρόωση (ΑΙΡ), τα οπλικά, τα μηχανήματα κ.λπ., θα ήταν νέας τεχνολογίας εφάμιλλης των υποβρυχίων τ.214. Τέλος να θυμίσουμε ότι και η παλαιά και η νέα σύμβαση, έγιναν κατά τρόπο που ήταν σαφώς προς όφελος της γερμανικής πλευράς, αφού: χρησιμοποιήθηκαν εταιρικές αντί τραπεζικών εγγυήσεις, το χρονοδιάγραμμα πληρωμών ήταν ημερολογιακό αντί να βασίζεται σε παραγωγή κατασκευαστικού έργου και το ύψος των ποινικών ρητρών ήταν εξαιρετικά χαμηλό, 6%.
Μάλιστα η αξιωματική αντιπολίτευση υπέβαλε αίτημα για την παραπομπή της υπόθεσης σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, φέρνοντας τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, που όμως ζήτησε και πήρε την πλήρη κάλυψη του Μαξίμου. Βέβαια με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι του Μαξίμου, πέταξαν στα σκουπίδια, μια ολόκληρη επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε η ΝΔ τη διετία 2010 - 11 και που με απλά λόγια τεκμηρίωνε τους λόγους που η πολυδιαφημισμένη από το ΠΑΣΟΚ αυτή συμφωνία, δεν υπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον. Κάτι που βεβαίως και εκ του αποτελέσματος προέκυπτε, αφού και τα υποβρύχια δεν παραλάβαμε, και τα ναυπηγεία ουσιαστικά έχουν κλείσει και οι εργαζόμενοι κοντεύουν δύο χρόνια απλήρωτοι και έχουμε πληρώσει 2,3 δισ. ευρώ…
Ας δούμε, λοιπόν, μερικά στοιχεία για να καταλάβουμε γιατί η συμφωνία Βενιζέλου του 2010, που έγινε με σκοπό να διορθώσει τις «αμαρτωλές» συμβάσεις του Άκη Τσοχατζόπουλου, περιέπλεξε τα πράγματα και άφησε «σκιές».
Καταρχάς, υπήρχε στο τραπέζι, ήδη από τον Αύγουστο του 2008, γερμανική πρόταση κατασκευής δύο νέων υποβρυχίων τ. 209, αντί του εκσυγχρονισμού των δύο παλαιών ομοίου τύπου του ΠΝ, χωρίς οικονομική επιβάρυνση. Συγκεκριμένα, επειδή παράλληλα με το πρόγραμμα κατασκευής των νέων υποβρυχίων τ. 214 καθυστερούσε και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των υποβρυχίων τ. 209, η γερμανική εταιρεία HDW πρότεινε τον Αύγουστο του 2008 όπως αντί να εκσυγχρονίσει τα υπόλοιπα δύο υποβρύχια, να κατασκευάσει και να παραδώσει στο ΠΝ δύο νέα ολοκαίνουργια υποβρύχια τ.209 με σύστημα πρόωσης ΑΙΡ, χωρίς καμία επιπλέον επιβάρυνση, αρκεί από το συνολικά οφειλόμενο και για τις δύο συμβάσεις ποσό των 515 εκατομμυρίων ευρώ, το ΠΝ να κατέβαλε μέχρι τις 15 Οκτωβρίου 2008 το ποσόν των 105 εκατομμυρίων ευρώ και άλλα 50 εκ. ευρώ στο πρώτο εξάμηνο του 2009.
Το καλοκαίρι του 2008 με απόφαση του Ευ. Μειμαράκη, ανατέθηκε επιπρόσθετο έργο σε επιτροπή της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ) που ήταν επιφορτισμένη με την τροποποίηση Νο 7 της αρχικής σύμβασης, να καταθέσει δηλαδή στον κύριο ανάδοχο πρόταση, για τη μη συνέχιση του εκσυγχρονισμού μέσης ζωής και γενικής επισκευής των δύο εναπομεινάντων υποβρυχίων τ.209, αλλά αντ' αυτού την κατασκευή δύο καινούργιων υποβρυχίων τ. 209/ΑΙΡ (με αναερόβια πρόωση), χωρίς πρόσθετο κόστος ή οποιασδήποτε μορφής αύξηση του συμβατικού τιμήματος που προέβλεπε η αρχική σύμβαση.
Λίγους μήνες μετά, τον Ιούνιο του 2009, καταβλήθηκαν προς την γερμανική εταιρεία TKMS, 105 εκατ. ευρώ που αφορούσαν σε ληξιπρόθεσμες οφειλές χωρίς όμως να υπάρξει στη συνέχεια υπογραφή του σχεδίου τροποποίησης Νο 7, αν και η συγκεκριμένη πληρωμή είχε τεθεί από τους Γερμανούς ως προϋπόθεση για την υπογραφή της σχετικής τροποποίησης. Μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο, πάγωσαν τα πάντα, με αποτέλεσμα την 2α Σεπτεμβρίου 2009 οι ανάδοχοι (ΕΝΑΕ- HDW) να καταγγείλουν τις δύο συμβάσεις των υποβρυχίων (κατασκευής των τεσσάρων υποβρυχίων τ.214 και εκσυγχρονισμού των τριών τ.209). Πέντε μέρες πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η ΓΔΑΕΕ (Βασιλάκος), αρνήθηκε την καταγγελία των συμβάσεων ως «μη νόμιμη, αντισυμβατική και καταχρηστική».
Παραλαμβάνοντας ο Ευ. Βενιζέλος ως ΥΕΘΑ, διατήρησε μεν τον Ευ. Βασιλάκο στη ΓΔΑΕΕ, αλλά «ξέχασαν» και οι δύο τη γερμανική πρόταση.
Έτσι με την επίμαχη συμφωνία του Οκτωβρίου του 2010, ο Ευ. Βενιζέλος προωθούσε με απ' ευθείας ανάθεση, την κατασκευή δύο επιπλέον υποβρυχίων τ.214 αντί των δύο νέων υποβρυχίων τ.209, με συνέπεια να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός του ΠΝ (πιστώσεις ΕΜΠΑΕ) με επιπλέον 515 εκ. ευρώ, ενώ προστιθόνταν και απώλειες περίπου 220 εκ. ευρώ από ΑΩ. Επιπλέον κατεγράφοντο απώλειες 21 εκατ. ευρώ από βεβαιωμένες ποινικές ρήτρες. Υπάρχει όμως και ένα άλλο θέμα. Η δήθεν παροχή ανταλλακτικών και συστημάτων αξίας 117 εκατ. ευρώ για το μοναδικό εκσυγχρονισθέν (αλλά μη παραληφθέν) υποβρύχιο «ΩΚΕΑΝΟΣ» (τ.209), αφορά σε ανταλλακτικά και συστήματα, που είχαν ήδη κατασκευασθεί και πληρωθεί και προορίζονταν για τον εκσυγχρονισμό και των τριών παλαιών υποβρυχίων τ.209, όπως προέβλεπε η αρχική σύμβαση. Δηλαδή αγοράσαμε τα ανταλλακτικά, ξοδεύοντας δεκάδες εκ. ευρώ, ωσάν να επρόκειτο να υλοποιηθεί κανονικά το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού, αλλά με την αλλαγή της συμφωνίας, μας έμειναν… στο ράφι, αφού εκτιμάται ότι τα περισσότερα αποτελούν πλεονάζον και μη χρήσιμο υλικό για τον περιορισμένο επιχειρησιακό βίο του υποβρυχίου «ΩΚΕΑΝΟΣ».
Να πούμε επίσης, ότι η εντύπωση που δόθηκε ότι η αγορά των δύο νέων υποβρυχίων τ.209, θα αφορούσε σε προμήθεια παλαιού τύπου υποβρυχίων είναι εσφαλμένη, αφού ο μεν τύπος θα ήταν ο ίδιος, αλλά όλα τα συστήματα, η πρόωση (ΑΙΡ), τα οπλικά, τα μηχανήματα κ.λπ., θα ήταν νέας τεχνολογίας εφάμιλλης των υποβρυχίων τ.214. Τέλος να θυμίσουμε ότι και η παλαιά και η νέα σύμβαση, έγιναν κατά τρόπο που ήταν σαφώς προς όφελος της γερμανικής πλευράς, αφού: χρησιμοποιήθηκαν εταιρικές αντί τραπεζικών εγγυήσεις, το χρονοδιάγραμμα πληρωμών ήταν ημερολογιακό αντί να βασίζεται σε παραγωγή κατασκευαστικού έργου και το ύψος των ποινικών ρητρών ήταν εξαιρετικά χαμηλό, 6%.
Κλείνοντας δεν θα απαριθμήσουμε τις μυριάδες δηλώσεις στελεχών της Νέας
Δημοκρατίας του τότε και του τώρα που εναντιώθηκαν στη συμφωνία του Ευ.
Βενιζέλου, απλά θα θυμίσουμε τα λόγια του Ευ. Βασιλάκου, λίγο μετά την
παράδοση των καθηκόντων του (Οκτώβριος 2010) στον σημερινό ΓΔΑΕΕ Δημ.
Γεωργιόπουλο: «Οι παλαιότερες διεφθαρμένες πρακτικές συνεχίζονται και
σήμερα», υποστήριξε τότε σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, ενώ ήταν
κατηγορηματικά αντίθετος με τη συμφωνία Βενιζέλου λέγοντας: «αυτά που
ζήτησαν και πήραν οι Γερμανοί με τη συμφωνία, αποτελούσαν αίτημα και επί
της δικής μου θητείας. Ωστόσο δεν το αποδέχτηκα (το αίτημα), επειδή
θεωρούσα ότι επέφερε προφανή βλάβη στο δημόσιο συμφέρον». Κατά τα άλλα, ο
Σίμος Κεδίκογλου σφυρίζει αδιάφορα…
Εφημ. το παρόν
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου